ਛੋਟੀ ਜਿਹੀ ਮੁਸਕਾਨ, ਪਰ ਲੱਖਾਂ ਸੁਕੂਨ ਕਈ ਪਲ ਅਜਿਹੇ ਹੁੰਦੇ ਨੇ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਵੱਡੇ ਸ਼ਬਦਾਂ ਜਾਂ ਇਜ਼ਹਾਰ ਦੀ ਲੋੜ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ — ਸਿਰਫ਼ ਇੱਕ ਨਿਗਾਹ, ਇੱਕ ਛੋਟੀ ਜਿਹੀ ...
ਇਤਫ਼ਾਕ ਹੋ'ਜੇ
ਗੁਲਾਬੀ ਸ਼ਾਮ ਹੋ'ਜੇ
ਖੁਆਬਾਂ ਵਰਗੀ ਸੱਚੀ
ਕੋਈ ਗੱਲ ਬਾਤ ਹੋ'ਜੇ,
ਸੁਪਨੇ ਨੇ ਕਿ ਹਵਾਵਾਂ ਚਲਦੀਆਂ,
ਹਵਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਇਤਰ ਦੀ ਖੂਸਬੋਆਂ ਫੈਲ ਜਾਂਦੀਆਂ,
ਝੂਠੀ ਜਿਹੀ ਹੈ, ਪਰ ਕਾਸ਼!
ਸੱਚੀ ਜਿਹੀ ਬਾਤ ਹੋ'ਜੇ,
ਸਾਡੀਆਂ ਤਾਂ ਪੱਕੇ ਰੰਗੀ ਫਿਕਰਾਂ ਨੇ,
ਕੋਈ ਬਰਸਾਤ ਆਵੇ, ਤੇ
ਘੂਲ ਜੇ ਸਾਰੀ ਮੇਰੀ ਫ਼ਿਕਰਾਂ ਦੀ ਧੂੜ,
ਸੂਹੇ ਰੰਗੀ ਕਿਸਮਤ ਏ ਲਿਵਾਜ਼ ਹੋ'ਜੇ।
ਸੁਗਮ ਬਡਿਆਲ
ਓਹਦੀ ਘੜੀ ਦੀ ਸੂਈ ਕੀ
ਓਹਦੇ ਲਾਰਿਆਂ 'ਚ ਵੀ ਨਈਂ,
ਉਹ ਬ੍ਰਹਿਮੰਡ ਹੈ,
ਅਸੀਂ ਤਾਂ ਤਾਰਿਆਂ ਦਾ ਵੀ ਭੁਲੇਖਾ,
ਤਾਰੇ ਵੀ ਨਹੀਂ...।
ਕੜੇ ਦੁੱਧ ਦੀ ਮਲਾਈ...
ਉਹ ਲਾਲ ਸ਼ਾਮ ਜਿਹਾ,
ਕੋਲੋਂ ਲੰਘਦੀਆਂ ਧੁੱਪਾਂ...
ਕਿਤੇ ਛੂਹ ਕੇ ਲੰਘਣ ਸਾਨੂੰ,
ਅਸੀਂ ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਮੀਨਾਰਾਂ 'ਚੋਂ ਵੀ ਨਈਂ।
ਦਰਮਿਆਨੇ ਸਾਡੇ
ਅਸਮੰਜਸ ਸੀ,
ਤਿੜਕੇ ਜਿਹੇ ਬਾਟੇ ਵਿੱਚ
ਭਰ - ਭਰ ਪਾਣੀ ਘੁੱਟ ਘੁੱਟ ਭਰਾਂ,
ਅੱਗ ਲੱਗੇ, ਬੁੱਝੇ ਈ ਨਾ,
ਉਹ ਪਿਆਸ ਸੀ
ਤੇ ਅਸਾਂ ਮਾਰੂਥਲ ਵਿੱਚ ਪਿਆਸੇ ।
ਸੁਗਮ ਬਡਿਆਲ
ਇਸ ਦਰਿਆ ਦਾ ਹਾਲ ਪੁੱਛੋ
ਇਕੱਲੇ ਰਹੇ, ਮਹੀਨੇ ਸਾਲ ਨਾ ਪੁੱਛੋ
ਗਲਘੋਟੂ ਹਵਾ - ਨਸ਼ਾ ਮਿਲਾ ਦਿੱਤਾ
ਕਾਤਿਲ ਕੌਣ? ਇਹ ਸਵਾਲ ਨਾ ਪੁੱਛੋ।
ਮੰਨਤਾਂ, ਭਬੂਤਾਂ, ਤਵੀਤਾਂ ਦੀਆਂ ਪੂੜੀਆਂ
ਰੱਬ ਨੇ ਸੁਣਨਾ ਖੌਰੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਅੱਗੇ ਸਾਡਾ ਰੌਲਾ?
ਗਲ਼ਦਾ - ਸੜਦਾ..ਤਾਂ ਕੋਈ ਨੀ... ਫ਼ੇਰ ਕੀ ਏ,
ਸਭ ਦੇ ਪਾਪਾਂ ਦਾ ਤੁਸੀਂ ਹੀ ਭਾਰ ਚੁੱਕੋ।
ਆਖੈ ਮੇਰੀ ! ਦਰਿਆ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਸੀ,
ਰੁਕ ਕੇ ਸਾਰ ਤਾਂ ਪੁੱਛੋ।
ਸੁਗਮ ਬਡਿਆਲ
ਮੈਂ ਕਿੱਸੇ ਲਿਖਣ ਤੁਰੀ
ਲੋਕਾਂ ਕੋਲ ਸੁਣਿਆ..
ਕਿੱਸੇ ਈ ਕਿੱਸੇ ਨੇ।
ਕਿਸੇ ਕੋਲ ਹਾਸੇ ਸੀ
ਕਿਸੇ ਕੋਲ ਗ਼ਮਗੀਨ
ਕਿਸੇ ਕੋਲ ਸੋਗ ਸੀ,
ਕਿਸੇ ਕੋਲ ਲਾਲਚ ਸੀ
ਕਿਸੇ ਕੋਲ ਲਾਚਾਰੀ
ਕਿਸੇ ਕੋਲ ਰੌਣਕ ਸੀ
ਕਿਸੇ ਕੋਲ ਮਾਏਉਸੀ,
ਕਿਸੇ ਕੋਲ ਕਿਸਾ ਮੁਹੱਬਤ ਦਾ ਸੀ
ਕਿਸੇ ਕੋਲ ਤੇਜ਼ਾਬ ਵਰਗੀ ਨਫ਼ਰਤ,
ਕਿਸੇ ਕੋਲ ਗੀਤ ਸੀ
ਕਿਸੇ ਕੋਲ ਗਾਲ੍ਹ ਸੀ,
ਹੋਰ ਹੋਰ ਸੁਣਨ ਲਈ
ਅੱਗੇ ਤੁਰਦੀ ਗਈ
ਕਿਸੇ ਕੋਲ ਗਿਲੇ ਸੀ
ਕਿਸੇ ਕੋਲ ਨਫ਼ਰਤ ਦੀ ਅੱਗ,
ਕਿਸੇ ਕੋਲ ਦਿਲਾਂ ਦੀ ਅਮੀਰੀ ਸੀ
ਕਿਸੇ ਕੋਲ ਵਕਤ ਗਰੀਬ,
ਕਿਸੇ ਕੋਲ ਦਿਲ ਬੇਵਫ਼ਾ ਸੀ
ਕਿਸੇ ਕੋਲ ਪਿਆਰ ਦੀਆਂ ਪੰਡਾਂ,
ਕੋਈ ਕਿੱਸੇ ਸਿਆਣੇ ਸਨ
ਕੋਈ ਸਨ ਮੱਤਾਂ ਦੇ ਨਿਆਣੇ,
ਕੋਈ ਕਿੱਸਾ ਮਸ਼ਹੂਰ ਦਾ ਸੀ
ਕਿੱਸੇ ਵਿੱਚ ਵੀ ਅੱਧਾ ਝੂਠ, ਅੱਧਾ ਸੱਚ,
ਕਿਸੇ ਦੇ ਕਿੱਸੇ ਸ਼ਰਮੀਲੇ ਸਨ
ਕਿਸੇ ਦੇ ਬੇਸ਼ਰਮ।
ਸੁਗਮ ਬਡਿਆਲ
ਅੱਧੀ ਕਲਮ ਦੀ ਸਿਆਹੀ
ਤੇ ਅੱਧੀ ਰਹੀ ਜਿੰਦਗੀ ਨੂੰ
ਹੁਣ ਲਿਖਣ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਦਿਲ ਕੀਤਾ,
ਬਿਨ ਰੁਕਿਆਂ ਬਸ, ਤੇਰੇ ਨਾਂ ' ਤੇ
ਵੱਡਾ ਸਾਰਾ ਖ਼ਤ ਲਿਖਣ ਨੂੰ ਚਿੱਕ ਕੀਤਾ,
ਸਿਆਹੀ ਕਲਮ ਦੀ ਮੁੱਕਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਪਹਿਲਾਂ
ਪੰਨਿਆਂ ਵਿੱਚ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਡੁੱਬਣ ਨੂੰ ਦਿਲ ਕੀਤਾ,
ਕਹਾਂ ਕਿ ਨਈਂ, ਪਰ ਤੇਰੇ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਕਦੇ
ਕਿਤੇ ਖੇਡ, ਹੱਸਣ - ਰੁੱਸਣ ਨੂੰ ਨਈਂਓ ਦਿਲ ਕੀਤਾ,
ਤੇਰੇ ਪਰਛਾਵਿਆਂ ਨਾਲ ਤੁਰਦੇ ਰਹੇ,
ਕਦੇ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਰੂਹ ਨੂੰ ਮੱਲਣ ਦਾ,
ਅਹਿਸਾਸ, ਹੱਕ ਕਦੇ ਨਾ ਦਿੱਤਾ।
ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਖੜ੍ਹਦਾ,
ਪਰ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਮੇਰੇ ਅੰਦਰ ਤੇਰਾ ਅਹਿਸਾਸ,
ਰੋਜ਼ ਹੱਥ ਫ਼ੜਕੇ ਬਹਿੰਦਾ, ਖੜ੍ਹਦਾ, ਤੁਰਦਾ,
ਰਾਹ ਸੁੰਨਮ ਸਾਨਾਂ 'ਤੇ
ਡਰਦੇ ਮਸਾਨਾਂ ਦੇ, ਰੂਹ ਤੇਰੀ ਨੂੰ,
ਸਰੀਰ ਵਿੱਚੋਂ ਜਾਣ ਦਾ ਹੱਕ ਨਾ ਦਿੱਤਾ,
ਮੇਰੀ ਬੰਦਿਸ਼ਾਂ ਕਰਕੇ ਕਿਤੇ ਰੁੱਸ ਤਾਂ ਨਈਓ ਗਿਆ
ਮੈਂ ਤਾਂ ਹੱਕ ਨਾਲ ਤੈਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕੀਤਾ।
ਸਿਆਹੀ ਮੁੱਕੀ, ਤੇ ਮੇਰਾ ਖ਼ਤ ਵੀ ਤੇਰੇ ਨਾਂ
ਪੂਰਾ ਲਿਖ ਦਿੱਤਾ।
ਸੁਗਮ ਬਡਿਆਲ🌙
𝓓𝓮𝓼𝓽𝓲𝓷𝔂 𝓸𝓯 𝓮𝓿𝓮𝓻𝔂 𝓹𝓪𝓽𝓱 .
ਹਰ ਰਾਹ ਦੀ ਕਿਸਮਤ
ਹਰ ਰਾਹ ਤੋਂ ਹਰ ਕੋਈ
ਮੰਜ਼ਿਲ ਭਾਲਦਾ ਹੈ,
ਕਦੇ ਮਿੱਟੀ ਸਨੇ ਪੈਰਾਂ ਹੇਠਾਂ
ਧਰਤ ਨਹੀਂ ਖੰਗਾਲਦਾ,
ਬਿਨ ਪਾਣੀ ਦੇ ਤਪਦੀ
ਮਿੱਟੀ ਰੇਤ ਹੁੰਦੀ,
ਕਿਉਂ ਨੀ ਕੋਈ ਮਿੱਟੀ ਮਿੱਟੀ ਦਾ
ਫ਼ਰਕ ਪਛਾਣਦਾ,
ਬੱਦਲਾਂ ਬੱਦਲਾਂ ਦਾ ਵੀ ਵੇਖ ਜ਼ਰਾ ਕੁ
ਕਿੰਨਾ ਕਿੰਨਾ ਫ਼ਰਕ ਏ,
ਸ਼ਾਹ ਕਾਲੇ ਹਨ੍ਹੇਰ ਬਣ ਆਵਣ,
ਚਿੱਟੇ ਘੋੜੇ ਦਿਖਦੇ ਕਦੇ ਸੁਹਾਵਣੇ,
ਦਿਲ ਨੂੰ ਆਪਣਾ ਦਿਲ ਦੇ ਜਾਵਣ।
ਸੁਗਮ ਬਡਿਆਲ
ਕੁਝ ਕਿਸੇ ਵਕਤ ਦੇ ਅਹਿਸਾਸ ਐਸੇ ਹੁੰਦੇ ਨੇ ਕਿ ਭਾਵੇਂ ਉਹ ਅਹਿਸਾਸ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਇੱਕ ਧਾਗੇ ਵਿੱਚ ਪਰੋ ਕੇ ਰਾਣੀ ਹਾਰ ਨਾ ਬਣਨ, ਪਰ ਉਸ ਵੇਲੇ ਅਧੂਰੇ ਰਹਿ ਕੇ ਵੀ ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਸੋਹਣੀ ਕਲਾ ਵਰਤਾਉਂਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ, ਅਹਿਸਾਸਾਂ ਦੇ ਧੁੰਦ ਵਿੱਚ ਲੁੱਕ ਜਾਣ ਤੱਕ।
Some feelings from certain moments are such that, even if they never get fully strung together into a beautiful necklace, they still keep spreading their quiet beauty within the heart — until they fade away into the mist of emotions.
ਗਰਮ ਹਵਾਵਾਂ ਦੇ ਮਿਜਾਜ਼ ਨੇ
ਨਮ ਅੱਖਾਂ 'ਚ ਕੁਝ ਲੋਕ ਜੋ ਖਾਬ ਨੇ,
ਪਤਾ ਏ ਕਿਸਮਤ ਦੀ ਮਾਰ ਏ
ਲੇਖ ਗੁੱਸੇ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਨੇ।
ਫ਼ੇਰ ਵੀ ਤਰਸ ਜੇ ਕਰੇ ਰੱਬ ਮੇਰਾ
ਤਰਸ ਯੋਗ ਬਣਾਈ ਜਾਂਦਾ ਤੂੰ ਅਸਾਰ ਏ।
Garam hawa'an de mijaz ne
Nam akhaan ch kuz lok jo khaab ne
Ptaa e kismat di maar e
Lekh gusse to baahr ne
Pher vi taras je kare rabb mera
Taras yog bnaayi janda tu asaar e
ਕਾਸ਼! ਮੈਂ ਗੁਲਾਬ ਹੁੰਦੀ,
ਬਗੀਚੇ ਤੇਰਿਆਂ 'ਚ
ਤੇਰੇ ਆਉਣ ਦਾ
ਰੋਜ਼ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਕਰਦੀ,
ਬਨੇਰੇ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਵੱਲ ਤੱਕ
ਹਵਾ ਵੇਖ ਤੈਨੂੰ,
ਮੈਨੂੰ ਝੂਮ ਕੇ ਦੱਸਦੀ ਹੈ
ਤੇਰੀਆਂ ਪੱਗਾਂ ਦੇ ਰੰਗ ਸੂਹੇ
ਕਦੇ ਹਰੇ, ਸਲੇਟੀ,
ਭਰ ਗਲਵੱਕੜੀ ਵਿੱਚ
ਚੁਣਦਾ ਸੀ ਫੁੱਲ ਜਿਹੜੇ
ਕਾਸ਼! ਉਸ ਗੁੱਲਦਸਤੇ ਵਿੱਚ
ਮੈਂ ਵੀ ਜੜੀ ਹੁੰਦੀ,
ਕਾਸ਼! ਮੈਂ ਗੁਲਾਬ ਹੁੰਦੀ।
ਸੁਗਮ ਬਡਿਆਲ
ਰਮਜ਼ ਪਛਾਣੀ ਗਈ
ਜਦ ਮੁੱਕਦੀ ਕਹਾਣੀ ਗਈ,
ਰੋਸੇ ਭੁੱਲਾਏ ਗਏ
ਜਦ ਰੁੱਸਣ ਦੇ ਇਲਮ ਭੁੱਲਾਏ ਗਏ,
ਖੂਹਾ ਵੇ ਪਾਣੀ ਸੁੱਕਿਆ
ਬੱਦਲਾਂ ਨੂੰ ਕੌਣ ਬੁਲਾਵੇ ਓਏ,
ਸਤਿਕਾਰ ਦਾ ਘੁੰਡ ਚੁੱਕਿਆ ਗਿਆ
ਆਮਣੋ ਸਾਮ੍ਹਣੇ ਬੇਸ਼ਰਮ ਨਚਾਏ ਵੇ,
ਘੁਰਕੀ ਵਟਦੇ ਸਿਰ ਸੀ ਨੀਵਾਂ ਲੈਣਾ
ਅੱਜ ਅੱਖਾਂ ਚੋਂ ਡਰ ਚੁੱਕੇ ਗਏ,
Ramaz pachhani gyi
Jad mukdi kahani gyi
Rosse bhulaye gye
Jad rusan de ilam bhulaye gye
Khooha ve paani sukya
Badala'n nu kon bulawe oye
Satikaar da ghundd chukya gya
Aamno sahmne besharm nachaye ve
ghurki vatde sirr si niva lena
Ajj akhaan cho darr chuke gye
