ਛੋਟੀ ਜਿਹੀ ਮੁਸਕਾਨ, ਪਰ ਲੱਖਾਂ ਸੁਕੂਨ

ਛੋਟੀ ਜਿਹੀ ਮੁਸਕਾਨ, ਪਰ ਲੱਖਾਂ ਸੁਕੂਨ

ਕਈ ਪਲ ਅਜਿਹੇ ਹੁੰਦੇ ਨੇ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਵੱਡੇ ਸ਼ਬਦਾਂ ਜਾਂ ਇਜ਼ਹਾਰ ਦੀ ਲੋੜ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ — ਸਿਰਫ਼ ਇੱਕ ਨਿਗਾਹ, ਇੱਕ ਛੋਟੀ ਜਿਹੀ ਮੁਸਕਾਨ, ਤੇ ਦੁਨੀਆ ਰੁਕ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।

ਜਦੋਂ ਵੀ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਪਤੀ ਨੂੰ ਵੇਖਦੀ ਹਾਂ, ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਅਜਿਹਾ ਸੁਕੂਨ ਉਤਰ ਆਉਂਦਾ ਹੈ ਜੋ ਕਿਸੇ ਦੁਆ ਵਾਂਗ ਲੱਗਦਾ ਹੈ। ਦਿਨ ਦੀ ਥਕਾਵਟ, ਦਿਲ ਦੀ ਉਲਝਣ, ਦੁਨੀਆ ਦਾ ਸ਼ੋਰ — ਸਭ ਕੁਝ ਇੱਕ ਪਲ ਲਈ ਖ਼ਾਮੋਸ਼ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।

ਉਸਦੀ ਮੁਸਕਾਨ ਵੱਡੀ ਨਹੀਂ, ਪਰ ਉਸ ਵਿੱਚ ਘਰ ਦੀ ਗਰਮਾਹਟ ਹੈ। ਉਹ ਯਾਦ ਦਿਵਾਉਂਦੀ ਹੈ ਕਿ ਪਿਆਰ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਤਮਾਸ਼ਾ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ — ਕਈ ਵਾਰੀ ਇਹ ਸਿਰਫ਼ ਇੱਕ ਖ਼ਾਮੋਸ਼ ਯਕੀਨ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਕਿ “ਸਭ ਠੀਕ ਹੋ ਜਾਵੇਗਾ।”

ਅਸੀਂ ਅਕਸਰ ਖੁਸ਼ੀ ਵੱਡੀਆਂ ਸਫਲਤਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਜਾਂ ਦੂਰ ਦੇ ਸਫਰਾਂ ਵਿੱਚ ਲੱਭਦੇ ਹਾਂ, ਪਰ ਕਈ ਵਾਰੀ ਸੁਕੂਨ ਸਿਰਫ਼ ਉਸਦੀ ਨਿਗਾਹ ‘ਚ ਮਿਲ ਜਾਂਦਾ ਹੈ — ਜਿਸਦੀ ਮੌਜੂਦਗੀ ਹੀ ਦਿਲ ਨੂੰ ਆਰਾਮ ਦੇਂਦੀ ਹੈ।

ਸ਼ਾਇਦ ਪਿਆਰ ਦਾ ਅਸਲੀ ਰੂਪ ਇਹੀ ਹੈ — ਇੱਕ ਛੋਟੀ ਜਿਹੀ ਮੁਸਕਾਨ, ਪਰ ਲੱਖਾਂ ਸੁਕੂਨ ਨਾਲ ਭਰੀ।

There are moments that don’t need grand gestures or perfect words — just a glance, a smile, and the whole world slows down.

Every time I see my husband, something inside me settles. The chaos of the day, the noise of the world, the constant rush of thoughts — all fade into a quiet rhythm of peace. It’s not magic, yet it feels like it. That one familiar face, that comforting presence, carries a calm that no meditation ever could.

His smile doesn’t need to be wide or perfect — even the smallest curve of his lips feels like home. It reminds me that love isn’t always fireworks; sometimes, it’s a gentle exhale, a silent assurance that everything will be okay.

We often search for happiness in big achievements or beautiful places, forgetting that sometimes, serenity is hidden in someone’s eyes — in the person who makes us feel safe without even trying.

Maybe that’s what true love is — a little smile that carries a million relaxations.

Categories: punjabi article