Adhi kalam di Syaahi ਅੱਧੀ ਕਲਮ ਦੀ ਸਿਆਹੀ

 ਅੱਧੀ ਕਲਮ ਦੀ ਸਿਆਹੀ

ਤੇ ਅੱਧੀ ਰਹੀ ਜਿੰਦਗੀ ਨੂੰ

ਹੁਣ ਲਿਖਣ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਦਿਲ ਕੀਤਾ,

ਬਿਨ ਰੁਕਿਆਂ ਬਸ, ਤੇਰੇ ਨਾਂ ' ਤੇ

ਵੱਡਾ ਸਾਰਾ ਖ਼ਤ ਲਿਖਣ ਨੂੰ ਚਿੱਕ ਕੀਤਾ,

ਸਿਆਹੀ ਕਲਮ ਦੀ ਮੁੱਕਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਪਹਿਲਾਂ

ਪੰਨਿਆਂ ਵਿੱਚ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਡੁੱਬਣ ਨੂੰ ਦਿਲ ਕੀਤਾ,

ਕਹਾਂ ਕਿ ਨਈਂ, ਪਰ ਤੇਰੇ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਕਦੇ

ਕਿਤੇ ਖੇਡ, ਹੱਸਣ - ਰੁੱਸਣ ਨੂੰ ਨਈਂਓ ਦਿਲ ਕੀਤਾ,

ਤੇਰੇ ਪਰਛਾਵਿਆਂ ਨਾਲ ਤੁਰਦੇ ਰਹੇ,

ਕਦੇ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਰੂਹ ਨੂੰ ਮੱਲਣ ਦਾ,

ਅਹਿਸਾਸ, ਹੱਕ ਕਦੇ ਨਾ ਦਿੱਤਾ।

ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਖੜ੍ਹਦਾ,

ਪਰ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਮੇਰੇ ਅੰਦਰ ਤੇਰਾ ਅਹਿਸਾਸ,

ਰੋਜ਼ ਹੱਥ ਫ਼ੜਕੇ ਬਹਿੰਦਾ, ਖੜ੍ਹਦਾ, ਤੁਰਦਾ,

ਰਾਹ ਸੁੰਨਮ ਸਾਨਾਂ 'ਤੇ

ਡਰਦੇ ਮਸਾਨਾਂ ਦੇ, ਰੂਹ ਤੇਰੀ ਨੂੰ,

ਸਰੀਰ ਵਿੱਚੋਂ ਜਾਣ ਦਾ ਹੱਕ ਨਾ ਦਿੱਤਾ,

ਮੇਰੀ ਬੰਦਿਸ਼ਾਂ ਕਰਕੇ ਕਿਤੇ ਰੁੱਸ ਤਾਂ ਨਈਓ ਗਿਆ

ਮੈਂ ਤਾਂ ਹੱਕ ਨਾਲ ਤੈਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕੀਤਾ।

ਸਿਆਹੀ ਮੁੱਕੀ, ਤੇ ਮੇਰਾ ਖ਼ਤ ਵੀ ਤੇਰੇ ਨਾਂ

ਪੂਰਾ ਲਿਖ ਦਿੱਤਾ।

ਸੁਗਮ ਬਡਿਆਲ🌙

Raah di kismat

 𝓓𝓮𝓼𝓽𝓲𝓷𝔂 𝓸𝓯 𝓮𝓿𝓮𝓻𝔂 𝓹𝓪𝓽𝓱 .

ਹਰ ਰਾਹ ਦੀ ਕਿਸਮਤ

ਹਰ ਰਾਹ ਤੋਂ ਹਰ ਕੋਈ

ਮੰਜ਼ਿਲ ਭਾਲਦਾ ਹੈ,

ਕਦੇ ਮਿੱਟੀ ਸਨੇ ਪੈਰਾਂ ਹੇਠਾਂ

ਧਰਤ ਨਹੀਂ ਖੰਗਾਲਦਾ,

ਬਿਨ ਪਾਣੀ ਦੇ ਤਪਦੀ

ਮਿੱਟੀ ਰੇਤ ਹੁੰਦੀ,

ਕਿਉਂ ਨੀ ਕੋਈ ਮਿੱਟੀ ਮਿੱਟੀ ਦਾ

ਫ਼ਰਕ ਪਛਾਣਦਾ,

ਬੱਦਲਾਂ ਬੱਦਲਾਂ ਦਾ ਵੀ ਵੇਖ ਜ਼ਰਾ ਕੁ

ਕਿੰਨਾ ਕਿੰਨਾ ਫ਼ਰਕ ਏ,

ਸ਼ਾਹ ਕਾਲੇ ਹਨ੍ਹੇਰ ਬਣ ਆਵਣ,

ਚਿੱਟੇ ਘੋੜੇ ਦਿਖਦੇ ਕਦੇ ਸੁਹਾਵਣੇ,

ਦਿਲ ਨੂੰ ਆਪਣਾ ਦਿਲ ਦੇ ਜਾਵਣ।

ਸੁਗਮ ਬਡਿਆਲ

Path ਰਾਹ

 ਕਈ ਰਾਹ ਐਸੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਮੁੱਕਦੇ। ਜਿੱਥੇ ਲੱਗਣ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਬਸ! ਹੁਣ ਖਤਮ ਹੋਣ ਵਾਲਾ ਹੈ, ਉੱਥੇ ਹੀ ਮੋੜ ਤੋਂ ਫ਼ੇਰ ਰਾਹ ਦਾ ਇੱਕ ਹੋਰ ਸਿਰਾ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਜਿੰਦਗੀ ਹੈ, ਭਾਵੇਂ ਰਾਹ ਹੈ, ਦੋਵੇਂ ਜਦੋਂ ਇੱਕ ਰਾਹ ਉੱਤੇ ਤੁਰਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਤਾਂ ਮਿੱਟੀ- ਧੂੜ, ਕਦੇ ਪੱਕੀ ਬਜਰੀ - ਸੀਮਿੰਟ ਲੁੱਕ ਦੇ ਰਾਹ ਵਰਗੀ ਸਖਤ ਨਿਕਲਦੀ ਹੈ, ਕਦੇ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਸਸਪੈਂਸ, ਮੋੜ ਤੋਂ ਫ਼ੇਰ ਮੋੜ ਵਰਗੀ, ਕਦੇ ਤੇਜ਼ ਰਫ਼ਤਾਰ ਨਾਲ ਚੱਲਦੇ ਵਾਹਨਾਂ ਵਰਗੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਹੋ ਗੁਜ਼ਰਦੀ ਹੈ। ਜਿੱਥੇ ਖਲੋ ਕੇ ਇੱਕ ਮਿੰਟ ਵੀ ਜੇਕਰ ਖੜ੍ਹ ਕੇ ਸੋਚਣ ਦੀ ਸੋਚਾਂ, ਤਾਂ ਇਹ ਮੁਮਕਿਨ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਪਾਣੀ ਦੇ ਵਹਾਅ ਤੋਂ ਉਲਟ ਚੱਲਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਾਂ, ਪਰ ਇਹ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਵਾਧੂ, ਫਾਲਤੂ ਦੀ ਮਿਹਨਤ ਵਿੱਚ ਪਾਉਣ ਵਾਲਾ ਕੰਮ ਹੈ, ਜਿਸਦਾ ਰਿਜ਼ਲਟ ਕਿ ਵੇਗ ਉੱਤੇ ਉਲਟ ਹੱਥ- ਪੈਰਾਂ ਮਾਰਨਾ ਬੇਵਕੂਫ਼ੀ ਹੈ। ਇਸ ਔਪਸ਼ਨ ਦੇ ਉਲਟ ਵੀ ਦੋ ਔਪਸ਼ਨ ਹਨ - ਜਾਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਤੇ ਦੁਨੀਆਦਾਰੀ ਦੇ ਵੇਗ ਸਹਾਰੇ ਛੱਡ ਦੇਣਾ, ਜਾਂ ਉਸ ਵੇਗ ਨਾਲ ਤੁਰਨਾ, ਪਰ ਆਪਣੇ ਹੱਥਾਂ ਪੈਰਾਂ ਦਾ ਚੱਪਾ ਬਣਾ ਕੇ ਰਾਹ ਵਿੱਚ ਆਉਂਦੇ ਝਾੜ, ਚੱਟਾਨਾਂ ਤੋਂ ਬਚਾਉਣਾ ਵੀ, ਅੱਖਾਂ ਬੰਦ ਕਰਕੇ ਪਾਣੀ ਦੇ ਵੇਗ ਉੱਤੇ ਵੀ ਭਰੋਸਾ ਨਹੀਂ ਕਰਨਾ।

ਕੁਝ ਰਾਹ ਇੰਨੇ ਲੰਮਾ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਨੇ ਕਿ ਤੁਰਦੇ ਤੁਰਦੇ ਹੁਣ ਇਹੀ ਭਰਮ ਹੋਣ ਲੱਗਿਆ ਹੈ ਕਿ ਕਿਤੇ ਮੈਂ ਸਿੱਧੇ ਰਾਹ ਦੀ ਬਜਾਏ ਕਿਸੇ ਗੋਲੇ ਵਿੱਚ ਹੀ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਘੁੰਮੀ ਜਾ ਰਹੀ। ਕਿਉਂਕਿ ਸਾਰਾ ਕੁਝ ਓਹੀ ਹੈ ਨਕਸ਼। ਕੁਝ ਦੂਰੀ ਉੱਤੇ ਜਾਕੇ ਮੌਸਮ, ਰੁੱਤਾਂ, ਸੁਭਾਅ, ਨੈਣ ਨਕਸ਼, ਲੋਕ, ਫੁੱਲ ਬੂਟੇ, ਰੁੱਖ ਬਦਲਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਸੋਚਣ ਤੇ ਸਮਝਣ ਅਤੇ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਨ ਦੇ ਢੰਗ ਵੀ....।

ਹਰ ਰਾਹ ਤੋਂ ਹਰ ਕੋਈ ਮੰਜ਼ਿਲ ਭਾਲਦਾ ਹੈ,

ਕਦੇ ਮਿੱਟੀ ਸਨੇ ਪੈਰਾਂ ਹੇਠਾਂ ਧਰਤ ਨਹੀਂ ਖੰਗਾਲਦਾ

ਬਿਨ ਪਾਣੀ ਦੇ ਤਪਦੀ ਮਿੱਟੀ ਰੇਤ ਹੁੰਦੀ

ਕਿਉਂ ਨੀ ਕੋਈ ਮਿੱਟੀ ਮਿੱਟੀ ਦਾ ਫ਼ਰਕ ਪਛਾਣਦਾ,

ਬੱਦਲਾਂ ਬੱਦਲਾਂ ਦਾ ਵੀ ਵੇਖ ਜ਼ਰਾ ਕੁ

ਕਿੰਨਾ ਕਿੰਨਾ ਫ਼ਰਕ ਏ

ਸ਼ਾਹ ਕਾਲੇ ਹਨ੍ਹੇਰ ਬਣ ਆਵਣ

ਚਿੱਟੇ ਘੋੜੇ ਦਿਖਦੇ ਕਦੇ ਸੁਹਾਵਣੇ

ਦਿਲ ਨੂੰ ਆਪਣਾ ਦਿਲ ਦੇ ਜਾਵਣ।

ਸੁਗਮ ਬਡਿਆਲ🌙🌻

Zindagi se.. जिंदगी से

 

गहमागहमी में
चल पड़ता हूँ
फिर रोज़ उसी दिशा में
यहाँ की बातें
परेशानी देती हैं,

ठंडी सील पे
जैसे सुला देती है
कोई फिक्र फिर से
रुला देती है,

आंसू पौंच, पर
फिर वहीं लोट जाने की
सलाह दी जाती है,
रोज़ जिंदगी के नाम पे
कोई बड़ी सी बात
सुना दी जाती है,

रोज़ एक नई बात
लोगों को देख
समझ आती है
जल्दी जल्दी में
फिर जिंदगी के
सबक वाली बात
थैले में रख
भूला दी जाती है,

बैल की तरह
रोज़ जोता जाता हूँ
मजबूरी के सामने
घुटनों के बल
चला जाता हूँ मैं,

जिंदगी! जिंदगी!
और जिंदगी...
ऐसे ही चलती है,
लफ्ज़ सुनते सुनाते
समय बिताता हूँ मैं,

सुगम बडियाल✨

Koi rooh ਕੋਈ ਰੂਹ

 ਅੱਗ ਵਾਲ਼ ਦਿੰਦੀ ਏ

ਕੋਈ ਕਹਾਣੀ ਐਸੀ

ਜਦ ਕਾਇਨਾਤ ਲਿਖੇ,

ਇੱਕ ਗੋਲੇ ਦੀ ਧਰਤ ਉੱਤੇ

ਆਦਮ ਜਾਤ ਜਿਹੀ

ਆਮ ਪੈਦਾ ਹੋਈ ਏ,

ਰਿਹੱਸ ਕੁਦਰਤ

ਹੌਲੀ- ਹੌਲੀ ਆਪੇ

ਰਚਦੀ ਤੇ ਭਰਮਾਉਦੀ ਏ,

ਪਤਾ ਹੈ ਕਿ

ਜੋਤ ਦੀ ਲਾਟ

ਵਲ਼ਦੀ - ਵਲ਼ਦੀ

ਜੰਗਲ ਜਲਾ ਸੁੱਟੇਗੀ,

ਦੀਵੇ ਦੀ ਬੁੱਕਲ ਵਿੱਚ

ਜੋਤ ਦਿਸ਼ਾ ਵੱਲ ਤੁਰੇ,

ਕਿੱਥੇ ਜੱਗਣਾ ਹੈ,

ਕਿੱਥੇ ਮੱਧਮ ਪੈ ਕੇ

ਰਾਤ ਨੂੰ ਚਾਨਣ ਦੀਆਂ

ਰਿਸ਼ਮਾਂ 'ਚ ਲਿਪਟਣ

ਦੇਣਾ ਹੈ,

ਲਾਟ ਨੂੰ ਲਾਟ ਆਪੇ

ਵਾਲ਼ ਸੁੱਟੇਗੀ,

ਕਦੇ ਉਹ ਲਾਟ ਦੀਵੇ ਵਿੱਚ

ਸਜ਼ਾ ਕੇ ਖੂਬਸੂਰਤ ਹੋਣ ਦਾ

ਅਹਿਸਾਸ ਕਰਾਏਗੀ,

ਪਤਾ ਵੀ ਨਹੀਂ

ਕਦੋਂ ਮੇਰੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚ

ਵਲਦੀ ਲਾਟ ਤੋਂ ਰੂਹ

ਨਿਕਲ ਜਾਵੇਗੀ?

ਪਾਪੀ ਸੀ ਕਿ ਪਵਿੱਤਰ

ਕਿਹੜੀ ਲਾਟ

ਕਿਸ ਨਾਲ ਮਿਲ

ਰੂਹ ਦੀ ਸੁਲਾਹ ਸਲਾਹ

ਨਜਿੱਠ ਲਾਟ ਬੁਝਾ ਦੇਵੇਗੀ?

ਸੁਗਮ ਬਡਿਆਲ

Do kinaare दो किनारे

 

राह के दो किनारे जैसे
कभी मिल एक नहीं होते,
अगर हो जाऐं तो
वो रास्ते खत्म हो
जाया करते हैं,

इस लिए तो जिंदगी
शांति नहीं, सांचे में
पूरी ढलती ही कहाँ है,
सांचे से बाहर निकल
उबाल मारे बगैर
रह ही नहीं सकती,

कभी ना खत्म होती राह है,
खुशी - गमी, पास - दूर
आगे- पीछे, हर वक़्त
वक्त मूझे खींचता है
और मैं वक़्त की निशानीयां,

खीचा तानी लगी ही हुई है,
मगर कभी जिंदगी
सुलह नहीं करेगी,
पता है? जहाँ सुलह हुई
वो वक्त, वो राह
आखरी होगी,
सांस आखिरी
किनारे पर बैठी होगी,

सुगम बडियाल✨

Note ; It's my hindi translated poetry, my Original poetry written in Punjabi 

Je Shaam ये शाम

 

ये शाम...
रंग छोड़ते आसमान में
सूरज और चांद की
मुलाकात हुई...
लगता, अहल ऐ फिरदौस भी जैसे
आसमां से धरती पर आ उतरे,

सूरज का उस ऊंची सी
बिलडिंग के पीछे छुप जाना,
शहर की गड़गड़ाहट,
हड़बड़ाहट में लोग
घर लोटने की,

शहरों से काफिले गाड़ियों के
शांत, सुनसान सड़कों से यूँ गुज़रना
भंवरों का जैसे फूलों पे मंडरा
रस भर आगे बढ़ जाना

ये चिड़ियों का घोंसलों में
लौट जाने की दौड़,
रंग बदलते आसमान को देखना
जादूगर का खेल है जैसे,

यूँ ही ढल गयी यहीं कही हमारी ऊम्र
काएनात शबाब पर है होती कहीं,
मरीज़ ऐ इश्क़ कभी ढुँढ रहा
मेरे दिल तक की मंज़िल,

सुन हवाओं का हमें मजबूर कर देना
जेब में हाथों का आशियाना ले लेना
ये रंग छोड़ते आसमान को बदलते देखना
कौन जादूगर दिखाता है, बिना सौदे के
काएनात के अदभुत, पाक
कभी जागे, सोये से मंज़र,

सुगम बडियाल

Kavitayein कविताएँ

 

हम कविता नहीं लिखते
कविताएँ हमें लिखती हैं,

तकिया कलाम सा अंदाज लिखती हैं,
कुछ हसी ठिठोली से मजाज़ लिखतीं है,

तबीयत ऐ अंदाज लिखती हैं
कुछ गंभीर वारदातों के हालात लिखती हैं,

मुहब्बत जताया नहीं करते
खुद को खुद में मोम की तरह ढाल लिखती हैं,

कुछ मासूम चिड़ियों की तरह
चीख चीख अपनी ही धुन में गीत लिखती हैं,

उड़ते परिंदों की तरह आजाद
कुछ बेफिक्री तसीर से ख्याल लिखती हैं,

कुछ मायूस चहरे, कुछ राज़दार
हर चहरे के पीछे छुपे चेहरों के राज़ लिखती हैं,

बाद ऐ फना होने से पहले
तमाम रहे अधूरे काम लिखती हैं,

सुगम बडियाल

Baat ohio ਬਾਤ ਓਹੀਓ

 

ਪੂਜਾਘਰ ਉਹੀ ਏ
ਕੰਮ ਧੰਦਾ ਸੋਹੇ ਜਿੱਥੇ,
ਜਿੱਤ ਉਹੀ ਏ
ਖੁਸ਼ ਹੋਏ ਜਿੱਥੇ,
ਮਤ ਉਹੀ ਏ
ਗੱਲ ਸੁਣ
ਹੈਰਾਨ ਹੋਏ ਜਿੱਥੇ,
ਕਦਰ ਉਹੀ ਏ
ਅੱਡੀ ਲਾ ਧਰੇ ਜਿੱਥੇ
ਤਿੱਖਾ ਸੰਦ ਉਹੀ ਏ
ਪੁੱਟ ਸੁੱਟੇ ਪੁੱਠੀ ਮੱਤ ਜੋ,
ਜਿੰਦਗੀ ਉਹੀ ਏ
ਰਫਤਾਰ ਜਿਹੜੀ ਫੜੇ
ਕਦੇ ਛੱਡੇ ਉਹ,
ਗੱਲ ਉਹੀ ਏ
ਜਿੱਥੇ ਛੱਡ ਅਧੂਰੀ
ਫ਼ੇਰ ਬੈਠ ਕਦੇ ਸੁਣਾਏ ਜੋ,
ਪਿਆਰ ਉਹੀ ਏ
ਅੱਖਾਂ ਨਾਲ
ਦਿਲ ਨੂੰ ਚੀਰੇ ਜੋ,
ਗੁਲਾਮ ਉਹੀ ਏ
ਜੋ ਮੰਨ ਲਏ ਜੰਜ਼ੀਰ
ਉਸਤੋਂ ਤਕੜੀ ਏ,
ਕਰੀਬ ਉਹੀ ਏ
ਜਿਸਤੋਂ ਸਦੀਆਂ ਦੀ ਦੂਰ ਏ,
ਸੱਚ ਉਹੀ ਏ
ਜੋ ਮੈਂ ਨਾ ਆਖਾਂ
ਤੇ ਤੂੰ ਬੁੱਝੇਂ
ਹਿਰਨ ਦੀ ਕਸਤੂਰੀ ਉਹ,
ਆਕਾਰ ਉਹ
ਜੋ ਬਰਤਨ ਢਾਲ ਲਵੇ,
ਜਗਿਆਸੂ ਉਹ
ਜੋ ਬਹੁਤਾ ਜਾਣਦਾ ਨਈ,
ਸਮਝਣ ਦੇ ਖਿਆਲ ਲਵੇ,
ਕੱਲ੍ਹ ਉਹ ਜਿਸਤੇ
ਯਕੀਨ ਨਾ ਕਰਨਾ,
ਸਦੀਆਂ ਉਹ ਜੋ
ਬੀਤ ਕੇ ਯਾਦਾਂ ਦੇ
ਮਰਤਬਾਨਾਂ ਵਿੱਚ
ਗਈਆਂ ਸੌਂ,
ਲਿਖਤ ਉਹ
ਜਿਸਨੂੰ ਕਹਿ ਜੇ ਕੋਈ
ਵਾਹ! ਕਿਆ ਬਾਤ ਕਹੀ,
ਮਾਸੂਮੀਅਤ ਉਹ
ਜਿਸਨੂੰ ਵੇਖ
ਮਾਸੂਮ ਬਣਨ ਨੂੰ
ਚਿੱਤ ਕਰੇ,
ਇੱਕ ਰਾਜ਼ ਉਹ
ਗੁਆਚੀ ਚਾਬੀ ਦਾ ਚਾਬੀ ਦਾ
ਬੰਦ ਜਿੰਦਰਾ ਜੋ,
ਖੇਤ ਉਹ ਜੋ
ਕਿਸਾਨ ਪਾਲ਼ੇ
ਬਿਨ ਹਾਲੀ ਬੰਜਰ ਉਹ,
ਸੁਆਹ ਨਹੀਂ ਬਿਨ
ਵਾਲ਼ਿਆਂ ਅੱਗ ਤੋਂ,
ਕੌਣ ਜਾਣੇ ਗੁਣ
ਕਿਤਨੇ ਗੁੱਝੇ ਦੱਬੇ ਸੌ,
ਚੱਲ ਹੁਣ ਗੱਲ ਮੁਕਾਈਏ
ਸ਼ਬਾਖੈਰ..
ਫੁਰਸਤ 'ਚ ਮਿਲਾਂਗੇ
ਫ਼ੇਰ ਤੋਂ ਅਸੀਂ ਤੇ ਉਹ।

ਸੁਗਮ ਬਡਿਆਲ

ਕਣ ਕਣ ਏਕ ਓਅੰਕਾਰ' Kan kan Ek Onkaar

 ਸੋਚਣ ਨੂੰ ਜ਼ਰੀਆ ਮਿਲੇ,

ਲਿਖਣ ਨੂੰ ਕਲਮ,

ਕਮਾਲ ਵਕਤ ਮਿਲੇ,

ਜੋੜਨ ਨੂੰ ਲਮਹੇ ਖਾਸ,

ਸਬਰ ਦੀ ਠੋਕਰ ਮਿਲੇ,

ਸਹਿਣ ਨੂੰ ਤਾਕਤ,

ਕਲਮ ਨੂੰ ਦੁਆ ਮਿਲੇ,

ਖੁਬਸੂਰਤ ਖਿਆਲ,

ਈਰਖਾ ਨੂੰ ਮਾਤ ਮਿਲੇ,

ਪਿਆਰ ਨੂੰ ਪਰਵਾਹ,

ਰਜਿਆਂ ਨੂੰ ਸਬਰ ਮਿਲੇ,

ਭੁੱਖਿਆਂ ਨੂੰ ਤ੍ਰਿਪਤੀ,

ਚਿੰਤਾ ਨੂੰ ਆਰਾਮ ਮਿਲੇ,

ਦਰਦ ਨੂੰ ਹਮਦਰਦ,

ਮਿੱਟੀ ਨੂੰ ਆਕਾਰ ਮਿਲੇ,

ਕਣ - ਕਣ ਨੂੰ ਢੇਰੀ,

ਮੰਜ਼ਿਲ ਏ ਯਕੀਨ ਮਿਲੇ,

ਸੋਹਣੇ ਸਫ਼ਰ ਦੀ ਤਪਿਸ਼,

ਗਿਆਨ ਨੂੰ ਧਿਆਨ ਮਿਲੇ,

ਧਿਆਨ ਨੂੰ ਬ੍ਰਹਿਮੰਡ ਦਾ ਪ੍ਰਕਾਸ਼,

ਕੁਦਰਤ 'ਚ ਸਕੂਨ ਮਿਲੇ,

ਕਣ ਕਣ ' ਏਕ ਓਅੰਕਾਰ'

ਸੁਗਮ ਬਡਿਆਲ

Zindagi ki Rasoi jaise

 

जिंदगी की रसोई में बहुत कुछ पक रहा है
यूँ समझों खाना ही है, बहु भोज,
एक डिश है जिंदगी,
मर्ज़ी है हमारी, कैसी भी बनाऊँ,
बहुत मसाले डालो तो कहीं जाकर
पकवान चटपटा बनता है,
मालूम है, ज़्यादा मसाला अच्छा भी नहीं
मगर बाद का अभी क्यों सोचना,

कभी तो ऐसा भी होता है
जो सब्जी मुझे पसंद नहीं
तो हम देखते भी नहीं तरफ़ उसके,
बहुत कहती है माँ हमें कि
ये हमारी सेहत के लिए अच्छी है,
मगर हमें सेहत से कहीं जयादा
मुंह का सवाद जो चाहिए,
फिर कभी जब तबियत खराब हो जाए
तो याद आती है अच्छे पोष्टिक खाने की,

ऐसी ही तो कहीं है जिंदगी,
सब अपने सवाद के हिसाब से हमें चाहिए,
फिर कभी उलझ जाए जिंदगी तो
हमें पीछे छुटी नापसंद बातें याद आती हैं,
काश! हम जिंदगी की उम्मीदों को
थोड़ा सा कम ही रखते,
जिंदगी हर तरह की लज़्ज़तों से भरी है,
फीका, मिर्च मसाला हर तरह से,
थोड़ा ख्याल किया करते
तो सेहत और जिंदगी थोड़ी संभाल लेते,

सुगम बडियाल

काश! हम गुलाब होते

 

काश! हम गुलाब होते
तो कितने मशहूर होते
किसी के बालों में,
किसी के बागों में,
किसी मसजिद में,
तो कभी किसी मजहार पे सजे होते,

काश! हम गुलाब होते
हमारे पर पत्थर की निगाहों भी
प्यार से भरी होती,
ना कोई देखता हमें नज़र मैली से,
सिर्फ प्यार और खुबसूरती का प्रतीक होते,

काश! हम गुलाब होते
तो हम सबकी पाक मुहब्बत का
तोहफा होते,
किसी की किताब में,
किसी की जेब पर सजा धड़कन सुनते
किसी के गुलदान में सजते,

काश! हम गुलाब होते,
किसी के आशियानों में,
याँ डाल से कट जाने के बाद भी
किसी पैगंबर के मजारों पर,
यां किसी की पुसतकानों में,

काश! हम गुलाब होते
कितने मशहूर होते,
पाक इश्क़ के तोहफों में
हम भी इज़हार ऐ इश्क़ के
गवाह होते,

काश! हम गुलाब होते
भँवरों से संगीत सुनते,
हवाओं पर खिल खिलकर झुमते,
हम बेबाक होते,
क्योंकि हम तेरे धर्म से जुदा होते,
सज़ा करते हर मंदिर मस्जिद गुरुद्वारे में,
तुम्हारे धर्मों में ना हम पिसा करते

काश! हम गुलाब होते
कितने मशहूर होते,
गुरु, पैगम्बर, हर इंसान
हर मुलक में दिलबर हमारे,
और हम उनके होते,
धर्म के पहरे में हम नहीं आते,
हम हर महान महात्मा की श्रद्धांजलि होते,
और सभी को हम कबुल होते,

सुगम बडियाल❤

Preet ਪ੍ਰੀਤ

 

ਮੈਂ ਫ਼ੇਰ ਲੱਭਾਂਗੀ ਤੈਨੂੰ ਜੜਾਂਗੀ ਪ੍ਰੀਤ ਦੇ ਫਰੇਮ ਵਿੱਚ
ਸਮੇਂ ਦੀ ਚਾਪ ਵਿੱਚੋਂ ਕੁਝ ਪਲ ਉਧਾਰ ਲੈ ਕੇ
ਤੇਰੇ ਲਈ ਸਮਾਂ ਆਪਣਾ ਰੋਕ ਲਵਾਂਗੇ
ਖਿੱਚ ਧੂਹ ਕੇ ਜਾਂ ਆਪਣੀ ਅੱਖਾਂ ਪਿੱਛੇ ਬੰਦ ਕਰ ਕੇ

Sugam Badyal

Main Pher Labhangi Tenu
Jrangi Preet De Frame Vich
Samme Di Chaap Vichon
Kuzz Pal Udhaar Lae Ke
Tere Layi Samma Aapna
Rok Lawange
Khich Dhuh Ke Yaan
Aapni Akhaan Pichhe
Band Kar ke...

Do mausam

 

अधूरी कहानी Adhuri Kahani

 कुछ तो होगा इस जहां में हमारा

कि हम कुछ खास महसूस करते हैं, 

कुछ तो अधुरा है अभी पीछे 

कि हम आगे बढ़ना नहीं हैं चाहते,

अंधेरों से भी इतना प्यार है

ये डरायें तो भी डरावने नहीं लगते,

कुछ तो है कि हम अधूरे हैं

मगर फिर भी अधूरे नही लगते,

सुगम बडियाल

मोहब्बत गरुर है Mohabbat Garur hai

ऐहसान फरामोश Ehsaas Framosh

ऐहसान फरामोश लोग हैं वो,
हमनें तो उनकी तिजोरी पर पहरा बिठाया,
और उन्होंने हमें ही चोर का ताज पहना दिया,


सुगम बडियाल

Kaali Raat ਕਾਲੀ ਰਾਤ

ਕਾਲੀ ਰਾਤ ਤੂੰ ਕਦੇ ਨੀਂ ਕਹਿੰਦੀ
ਕਿ ਮੈਂਨੂੰ ਦਿਨ ਚਾਹੀਦਾ ਹਾਂ,
ਜ਼ਮਾਨੇ ਭਰ ਦੇ ਦੌਰ ਇੰਝ ਹੀ
ਇੱਕ ਰਾਤ ਵਿੱਚ ਹੀ ਨਿਗਲ ਜਾਂਦੀ ਏਂ,

ਸੁਗਮ ਬਡਿਆਲ


काली रात तूँ कभी नहीं कहती कि
मुझे भी दिन चाहिए,
 ज़माने भर के दौर यूँ ही
एक ही रात में निगल जाती है,

सुगम बडियाल

रास्तों के आगाज Raaston ke Agaaz

दर्द के तुफान Dard Ke Tufaan

अभी बहुत दर्द बाकी है
अभी से रोने लगे तो
दर्द को छुपायेंगे कैसे,
मौसमी तुफान है
हम भी देखेंगे,
मातम का पहरा वो
अभी से हमारे नाम पर
बिठायेंगे कैसे?

आजकल फिज़ाओं में
मायूसीयत कुछ ज्यादा है,
कोई बात नहीं!
हमें भी इन्हें धोखा देने में
आजकल मज़ा आ रहा है,

काले रंग में एक
सकून रहता है,
कोई डराने आये
तो अंधेरों में डरेंगे कैसे?
अक्सर ये जगमग करते दिन
ही हमें डरा देते हैं
अंधेरी यादों में इतना हर कहाँ?

सुगम बडियाल🌼