ਅਕਾਸ਼ ਗੰਗਾ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ
ਆਰ ਪਾਰ,
ਹਰ ਕੋਈ ਇੱਕ ਚੰਨ ਹੈ,
ਹਰ ਤਾਰੇ ਦੇ ਕੋਲ ਆਪਣਾ ਇੱਕ
ਖੁਬਸੂਰਤ ਚੰਨ,
ਹਰ ਕੋਈ ਵੱਖਰਾ ਹੈ,
ਤਸੀਰ ਵੱਖਰੀ,
ਵੇਖਣ ਨੂੰ ਤਸਵੀਰ ਵੱਖਰੀ,
ਸੁਭਾਅ ਅਨੌਖਾ ਹੈ,
ਅਦਭੁੱਤ ਹੈ,
ਹਰ ਧੀਰ ਖੁਬਸੂਰਤ ਹੈ,
ਧਰਤੀ ਉੱਤੋਂ ਵਿਖਦੇ ਨੇ ਜੋ
ਮੋਤੀ ਚਿੱਟੇ ਚੰਨ ਦੀ ਤਾਜ ਹੈ।
ਹਰ ਉਲਕਾ ਮੋਤੀ ਹੈ,
ਹਰ ਮੋਤੀ 'ਪਰੋਟੋ ਸਟਾਰ ' ਹੈ
ਹਰ ਕੋਈ ਵੱਖਰਾ ਜਿਹਾ
ਜੜਿਆ ਮਣਕਿਆਂ ਤੋਂ ਮਾਲ਼ਾ ਵਿੱਚ
ਲੋਕੇਟ ਵਰਗਾ 'ਜ਼ਖਮ ਸਿਤਾਰਾ'
ਤਾਰਾ ਮੰਡਲ ਦਾ ਰਾਜਾ ਹੈ ਉਹ।
Super gaint star
ਸੁਗਮ ਬਡਿਆਲ
ਇੱਕ ਵਾਰ ਇੱਕ ਗਰੀਬ ਕੁੜੀ ਸੀ, ਜਿਸਦਾ ਨਾਮ ਜੈਸੀਕਾ ਸੀ। ਇੱਕ ਰਾਤ ਉਸ ਨੂੰ ਸੁਪਨਾ ਆਇਆ ਕਿ ਉਹ ਪਰਸੋਂ ਮਰ ਜਾਵੇਗੀ। ਉਹ ਘਬਰਾਈ ਵੀ ਅਤੇ ਨਹੀਂ ਵੀ, ਘਬਰਾਈ ਇਸ ਲਈ ਕਿ ਉਹ ਆਪਣੇ ਸੁਪਨੇ ਚਾਅ ਪੂਰੇ ਨਹੀਂ ਕਰ ਪਾਏਗੀ ਅਤੇ ਹੌਂਸਲਾ ਇਸ ਲਈ ਰੱਖਿਆ ਕਿ ਉਸਨੂੰ ਤਾਂ ਮੌਤ ਵੀ ਦੱਸ ਕੇ ਆ ਰਹੀ ਹੈ ਅਤੇ ਮੌਤ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਉਸ ਲਈ ਆਪਣੇ ਸੁਪਨੇ ਜਿਉਂਣ ਦਾ ਪੂਰਾ ਇੱਕ ਦਿਨ ਹੈ। ਉਹ ਆਖਰੀ ਦਿਨ ਨੂੰ ਖੁਸ਼ਨੁਮਾ ਢੰਗ ਨਾਲ ਜੀਅ ਕੇ ਜਾਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ।
ਸਵੇਰ ਹੋਈ ਤੇ ਉੱਠ ਕੇ ਮੰਦਰ ਗਈ ਅਤੇ ਰੱਬ ਦਾ ਸ਼ੁਕਰੀਆ ਕੀਤਾ ਕਿ ਉਸਨੇ ਦਿਨ ਦਾ ਵਕਤ ਦਿੱਤਾ ਹੈ।
ਰੱਬ ਨੂੰ ਯਾਦ ਕੀਤਾ, ਫ਼ੇਰ ਘਰ ਆਈ ਅਤੇ ਮਾਂ ਨੂੰ ਪੁੱਛਣ ਲੱਗੀ ਕਿ 'ਮਾਂ ਉਸ ਲਈ ਅਨਮੋਲ ਕੀ ਹੈ?' ਮਾਂ ਨੇ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤਾ ਕਿ ਉਸਦੀ ਪਿਆਰੀ ਧੀ'।
ਉਹ ਉਦਾਸ ਹੋ ਗਈ ਅਤੇ ਸੋਚਣ ਲੱਗੀ ਕਿ ਉਸਦੇ ਜਾਣ ਤੋਂ ਬਾਦ ਮਾਂ ਦਾ ਕੀ ਹਾਲ ਹੋਵੇਗਾ?
ਉਸਨੇ ਮਾਂ ਨੂੰ ਖੁਸ਼ ਕਰਨ ਲਈ ਉਸਨੂੰ ਕਿਹਾ ਕਿ ਉਹ ਕਿਤੇ ਜੇ ਦੂਰ ਚਲੀ ਗਈ ਤਾਂ ਉਸਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰਕੇ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਨਾ ਹੋਵੇ, ਬਲਕਿ ਇਹ ਸੋਚੇ ਕਿ ਉਹ ਉਸ ਦੇ ਨੇੜੇ ਹੈ ਹਮੇਸ਼ਾ, ਉਸਦੇ ਹਾਸੇ ਵਿੱਚ...।
ਉਸਨੇ ਮਾਂ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਕਿ ਉਹ ਅੱਜ ਆਰਾਮ ਕਰੇ, ਕਿਉਂਕਿ ਰੋਜ਼ ਤਾਂ ਉਹੀ ਕੰਮ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਜੈਸੀਕਾ ਘਰ ਦੇ ਕੰਮ ਕਾਜ ਨੱਕੀ ਕਰਕੇ ਪਾਣੀ ਲੈਣ ਲਈ ਤੁਰਦੀ ਹੈ। ਉਹ ਪਾਣੀ ਲੈਣ ਨਦੀ ਕਿਨਾਰੇ ਗਈ ਅਤੇ ਜਿਵੇਂ ਹੀ ਪਾਣੀ ਭਰਨ ਲਈ ਗਾਗਰ ਪਾਣੀ ਵਿੱਚ ਡੁਬੋਈ, ਪਾਣੀ ਆਪ ਉਛੱਲ ਕੇ ਗਾਗਰ ਵਿੱਚ ਪੈਣ ਲੱਗਾ, ਉਹ ਡਰ ਗਈ ਅਤੇ ਛੇਤੀ ਛੇਤੀ ਉੱਥੋਂ ਚਲੀ ਗਈ।
ਰਾਹ ਵਿੱਚ ਜੋ ਉਸਦਾ ਮਨ - ਭਾਉਂਦਾ ਫੁੱਲਾਂ ਵਾਲਾ ਦਰਖ਼ਤ ਸੀ, ਉਸ 'ਤੇ ਬਹਾਰ ਆ ਗਈ ਸੀ ਅਤੇ ਫੁੱਲਾਂ ਨਾਲ ਭਰ ਗਿਆ ਸੀ। ਉਹ ਫ਼ੇਰ ਹੈਰਾਨ ਹੋ ਗਈ ਕਿ ਅੱਜ ਉਸ ਨਾਲ ਕੀ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ?
ਰਾਹ ਵਿੱਚ ਜਦੋਂ ਅੱਗੇ ਤੁਰੀ ਤਾਂ ਉਸਨੂੰ ਇੱਕ ਸੋਨੇ ਦੇ ਸਿੱਕਿਆਂ ਦੀ ਪੋਟਲੀ ਮਿਲੀ, ਉਸਨੂੰ ਲੱਗਾ ਕਿ ਕੋਈ ਰਾਹਗੀਰ ਦੀ ਡਿੱਗ ਪਈ ਹੈ ਅਤੇ ਉਹ ਜਰੂਰ ਹੀ ਲੈਣ ਵਾਪਸ ਆਵੇਗਾ। ਇਸ ਲਈ ਉਹ ਉੱਥੇ ਹੀ ਧੁੱਪ ਵਿੱਚ ਰਾਹੀ ਦੇ ਇੰਤਜ਼ਾਰ 'ਚ ਬੈਠ ਗਈ। ਸਵੇਰ ਤੋਂ ਸ਼ਾਮ ਹੋ ਗਈ, ਪਰ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਆਇਆ, ਉਸਨੇ ਇੰਨੇ ਵਕਤ ਵਿੱਚ ਸਮਾਂ ਲੰਘਾਉਣ ਲਈ ਪੇੜ ਦੇ ਫੁੱਲਾਂ ਨਾਲ ਖੇਡਦੇ ਹੋਏ ਇੱਕ ਬਹੁਤ ਸੋਹਣਾ ਹਾਰ ਅਤੇ ਤਾਜ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ ਸੀ। ਇਹ ਹਾਰ ਅਤੇ ਤਾਜ ਹੀਰੇ- ਜਵਾਹਰਾਤ ਤੋਂ ਵੀ ਕਿਤੇ ਸੋਹਣਾ ਲੱਗ ਰਿਹਾ ਸੀ।
ਉਸਨੇ ਇਹ ਤਾਜ ਆਪਣੇ ਸਿਰ 'ਤੇ ਲਾਇਆ ਅਤੇ ਹਾਰ ਗਲ਼ ਚ ਪਾ ਕੇ ਨੱਚਣ ਲੱਗ ਪਈ। ਉਸਨੂੰ ਇੰਞ ਲੱਗਾ ਕਿ ਉਸਦਾ ਰਾਜਕੁਮਾਰੀਆਂ ਵਾਂਗੂੰ ਲੱਗਣਾ ਅਤੇ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਵਾਉਣ ਵਾਲਾ ਰੱਬ ਹੀ ਹੈ, ਉਸਨੇ ਹੀ ਰਾਹੀ ਦੇ ਬਹਾਨੇ ਉਸਨੂੰ ਇੱਥੇ ਉਲਝਾਈ ਰੱਖਿਆ ਹੈ ਤੇ ਉਸਨੇ ਪ੍ਰਭੂ ਦੀ ਕਿਰਪਾ ਨਾਲ ਆਪਣਾ ਵੱਡਾ ਸੁਪਨਾ ਪੂਰਾ ਕਰ ਲਿਆ, ਰਾਜਕੁਮਾਰੀ ਦੀ ਤਾਜਪੋਸ਼ੀ ਵਾਜੋਂ...।
ਅਚਾਨਕ ਉੱਥੋਂ ਇੱਕ ਸਾਧੂ ਲੰਘ ਰਿਹਾ ਸੀ ਅਤੇ ਉਸਨੇ ਕੁੜੀ ਨੂੰ ਵੇਖ ਕੇ ਨਮਸਕਾਰ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਕਿਹਾ ਕਿ ' ਹੇ ਰਾਜਕੁਮਾਰੀ ਤੁਸੀਂ ਇਸ ਵਣ ਵਿੱਚ ਕੀ ਕਰ ਰਹੇ ਹੋ। ਤਾਂ ਉਸਨੂੰ 'ਰਾਜਕੁਮਾਰੀ' ਸੁਣ ਕੇ ਹੋਰ ਲਹਿਰ ਚੜ ਗਈ ਕਿ ਉਸਨੂੰ ਕਿਸੇ ਨੇ ਰਾਜਕੁਮਾਰੀ ਨਾਂ ਨਾਲ ਬੁਲਾਇਆ।
ਕੁੜੀ ਬੋਲੀ ਕਿ ਉਹ ਰਾਹੀ ਦਾ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਕਰ ਰਹੀ ਹੈ, ਜਿਸਦੀ ਪੋਟਲੀ ਰਹਿ ਗਈ ਹੈ।
ਸਾਧੂ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਇਹ ਪੋਟਲੀ ਕਿਸੇ ਦੀ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਇਹ ਤਾਂ ਉਸ ਲਈ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਦੀ ਦਾਤ ਹੈ। ਜੈਸੀਕਾ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਉਸ ਲਈ ਇਸਦਾ ਕੋਈ ਮੋਲ ਮਤਲਬ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਵੈਸੇ ਵੀ ਰਾਤ ਤੱਕ ਮਰਨ ਵਾਲੀ ਹੈ।
ਸਾਧੂ ਮੁਸਕੁਰਾਇਆ ਅਤੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਉਸਨੇ ਮਹਿਜ਼ ਇੱਕ ਸੁਪਨਾ ਵੇਖਿਆ ਹੈ ਅਤੇ ਸੁਪਨੇ ਸੱਚ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ। ਜੈਸੀਕਾ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਅੱਜ ਉਸ ਨਾਲ ਬੜੀ ਹੀ ਹੈਰਾਨੀਜਨਕ ਗੱਲਾਂ ਹੋ ਰਹੀਆਂ ਹਨ, ਇਸ ਲਈ ਕੁਝ ਵੀ ਝੂਠ ਨਹੀਂ ਹੈ।
ਸਾਧੂ ਫ਼ੇਰ ਹੱਸਿਆ। ਸਾਧੂ ਨੇ ਕਿਹਾ ਉਹ ਸਾਧੂ ਦੀ ਹੀ ਕਰਾਮਾਤ ਹੈ। ਉਸਨੇ ਆਪਣਾ ਅਸਲ ਰੂਪ ਧਾਰਿਆ ਅਤੇ ਇੱੱਕ ਰੁਹਾਨੀ ਨੂਰ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਗਟ ਹੋ ਗਿਆ।
ਜੈਸੀਕਾ ਵੇਖ ਕੇ ਹੈਰਾਨ ਹੋ ਗਈ ਅਤੇ ਪੁੱਛਣ ਲੱਗੀ ਕਿ ਉਹ ਕੌਣ ਹਨ, ਤਾਂ ਸਾਧੂ ਨੇ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤਾ ਕਿ ਉਹ ਪਰਮਾਤਮਾ ਹੈ, ਉਸਦਾ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਹੈ। ਉਹ, ਉਹ ਹੈ, ਜਿਸਨੂੰ ਜੈਸੀਕਾ ਰੋਜ਼ ਯਾਦ ਕਰਦੀ ਹੈ।
ਜੈਸੀਕਾ ਨੇ ਬੜੀ ਨਿਮਰਤਾ ਤੇ ਚੰਚਲਪਨ ਵਿੱਚ ਹੱਥ ਜੋੜੇ ਤੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਉਹ ਚੱਲਣ ਲਈ ਤਿਆਰ ਹੈ। ਸਾਧੂ (ਰੁਹਾਨੀ ਸ਼ਕਤੀ) ਫ਼ੇਰ ਮੁਸਕੁਰਾਏ ਅਤੇ ਕਹਿਣ ਲੱਗੇ ਕਿ ਉਹ ਉਸਦੀ ਪ੍ਰੀਖਿਆ ਲੈ ਰਹੇ ਸੀ ਅਤੇ ਉਹ ਪ੍ਰੀਖਿਆ ਵਿੱਚ ਸਫ਼ਲ ਹੋ ਗਈ ਹੈ।
ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਜੈਸੀਕਾ ਨੂੰ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਉਹ ਆਪਣੀ ਧਰਮ ਰਾਜ ਮਾਤਾ ਨੂੰ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਾਉਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਸਨ ਕਿ ਤੂੰ ਮੇਰੀ ਸੱਚੀ ਭਗਤ ਹੈਂ ਅਤੇ ਛੋਟੀ ਉਮਰ 'ਚ ਭਗਤੀ ਚੰਚਲਪਨ ਨਹੀਂ ਹੈ ਅਤੇ ਨਾ ਉਹਦੀ ਅਰਾਧਨਾ ਵਿੱਚ ਮਰਨ ਦੇ ਡਰ ਨਾਲ ਕਦੇ ਵੀ ਕੋਈ ਫ਼ਰਕ ਆਵੇਗਾ।
ਜਦੋਂ ਉਸਨੂੰ ਸੁਪਨਾ ਆਇਆ ਸੀ ਤਾਂ ਉਹ ਉਸਨੂੰ ਮੌਤ ਦੇ ਨਾਂ ਤੋਂ ਡਰਾ ਕੇ ਪਰਖਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਸਨ। ਫ਼ੇਰ ਨਦੀ ਕਿਨਾਰੇ ਪਾਣੀ ਦੀ ਧਾਰ ਨਾਲ। ਫ਼ੇਰ ਦਰਖਤਾਂ ਦੀਆਂ ਕਰਾਮਾਤਾਂ ਅਤੇ ਕਸ਼ਮਕਸ਼ ਖੇਡ ਨਾਲ। ਫ਼ੇਰ ਸਿੱਕਿਆਂ ਦੀ ਪੋਟਲੀ ਨਾਲ ਉਸਦਾ ਮਨ ਪਰਖਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਸਨ। ਪਰ ਉਹ ਪ੍ਰੀਖਿਆ ਵਿੱਚ ਸਫ਼ਲ ਹੋਈ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਘਬਰਾਈ ਨਹੀਂ, ਬਲਕਿ ਆਪਣੇ ਇਸ ਦਿਨ ਨੂੰ ਪਹਿਲਾਂ ਨਾਲੋਂ ਵੀ ਵੱਧ ਖੁਸ਼ ਹੋ ਕੇ ਜਿਉਂਇਆ ਹੈ ਅਤੇ ਆਪਣਾ ਰਾਜਕੁਮਾਰੀ ਦਾ ਸੁਪਨਾ ਆਪ ਹੀ ਸੱਚ ਕੀਤਾ ਹੈ, ਖੂਬਸੂਰਤ ਦਿਲ ਦੀ ਰਾਜਕੁਮਾਰੀ। ਉਹ ਰਾਜਕੁਮਾਰੀ ਧਨ - ਦੌਲਤ ਕਰਕੇ ਨਹੀਂ, ਬਲਕਿ ਆਪਣੀ ਜਿੰਦਾ ਦਿਲੀ, ਸੱਚੇ ਸੁੱਚੇ ਦਿਲ ਕਰਕੇ ਹੈ।
ਜਾਂਦੇ ਜਾਂਦੇ ਪਰਮਾਤਮਾ ਨੇ ਜੈਸੀਕਾ ਨੂੰ ਵਰਦਾਨ ਦਿੱਤਾ ਕਿ ਉਹ ਹਮੇਸ਼ਾ ਮੁਸ਼ਕਲਾਂ ਨੂੰ ਇਵੇਂ ਹੀ ਮਾਤ ਦੇਵੇਗੀ ਅਤੇ ਸਿੱਕਿਆਂ ਦੀ ਪੋਟਲੀ ਇਨਾਮ ਵਜੋਂ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਇਹ ਉਸਦਾ ਖਾਸ ਦਿਨ ਸੀ, ਪਰ ਆਖਰੀ ਨਹੀਂ।
ਜੈਸੀਕਾ ਨੇ ਨਮਸਕਾਰ ਕੀਤਾ ਤੇ ਆਪਣੇ ਘਰ ਆ ਗਈ।
ਜੈਸੀਕਾ ਨੇ ਨਮਸਕਾਰ ਕੀਤਾ ਤੇ ਆਪਣੇ ਘਰ ਆ ਗਈ।
ਜੈਸੀਕਾ ਨੂੰ ਜਿੰਦਗੀ ਦਾ ਆਖਰੀ ਦਿਨ ਹਮੇਸ਼ਾ ਉਸਨੂੰ ਜਿੰਦਗੀ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਖੂਬਸੂਰਤ ਦਿਨ ਲੱਗਦਾ ਹੈ।
ਸੁਗਮ ਬਡਿਆਲ🌻
ਅਲਬਾਟਰੋਜ | Albatross (a bird)
ਜਦ ਜਦ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਆਪ 'ਚ
ਖਾਮੀਆਂ ਕੱਢ ਕੇ ਖੁਦਾ ਤੇ ਮੇਰੇ ਵਿੱਚ
ਝਗੜਾ ਪਾ ਲੈਂਦਾ ਹਾਂ,
ਤਦ -ਤਦ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਯਕਦਮ
ਮੇਰੇ ਅੰਦਰੋਂ ਆਵਾਜ਼ ਬੋਲਦੀ ਹੈ,
"ਤੂੰ ਬਾਕੀਆਂ ਨਾਲੋਂ ਬਹੁਤ ਉੱਤੇ ਹੈ,
ਚੰਗਾ ਹੈਂ, ਬਿਹਤਰੀਨ ਹੈ,
ਤੂੰ ਹੇਠਾਂ ਵੇਖ,
ਅਤੇ ਧਰਤ ਦੀ ਸਮਤਲ ਉੱਤੇ
ਖੜਾ ਹੋ ਕੇ ਅਸਮਾਨ ਦੇ ਪੰਛੀਆਂ ਵਾਂਗਰਾਂ
ਉੱਚੀ ਅਥੱਕ ਉੱਡਾਨ ਭਰਨੀ ਹੈ,"
ਤੇਰੀ ਉਡਾਨ ਸਭ ਵੇਖਣਗੇ,
ਅਤੇ ਕਿਸੇ ਅਦਭੁਤ ਪੰਛੀ ਵਾਂਗਰ
ਤੇਰੀ ਇੱਕ ਦੀਦ ਨੂੰ ਉਤਾਵਲੇ ਰਹਿਣਗੇ,
ਬਸ! ਹਾਲੇ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਕਰ
ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਖੰਭਾਂ ਦੀ ਬਨਾਵਟ,
ਆਕਾਰ ਨੂੰ ਚਾਕ ਬਣ ਲੱਗਿਆ ਰਹਿ,
ਦੇਖਦਾ ਰਹਿ ਬਣਦੇ ਆਕਾਰ ਨੂੰ,
ਕੁਦਰਤ ਛੋਟੇ ਤਿਣਕੇ ਨਾਲ ਕੀ ਕਰਾਮਾਤ
ਕਰ ਦਿੰਦੀ ਹੈ,
ਹਾਲੇ ਖੰਭਾਂ ਨੂੰ ਮਜ਼ਬੂਤ ਕਰਨ ਦਾ ਸਮਾਂ ਹੈ,
ਛੋਟੇ ਜਿਹੇ ਆਕਾਰ ਵਿੱਚ
ਅਦਭੁਤ ਹੁਸਨ, ਮਖਮਲੀ
ਰੰਗੀਲੇ ਵੱਡੇ ਖੰਭ
ਲਾ ਦਿੰਦੀ ਹੈ ਕਿਸੇ ਜਾਦੂਗਰ ਵਾਂਗ
ਜਾਦੂ ਟੂਣੇ ਜਿਹੇ ਹੀ ਕਰ ਦਿੰਦੀ ਹੈ,
ਵਾਂਗ ਤਾਰਿਆਂ ਦੀ ਟਿਮਟਿਮ ਜਗਣਾ ਹੈ,
ਹਾਲੇ ਉਸ ਸ਼ਮਤਾ ਵਿੱਚ ਆਉਣ ਲਈ
ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਉਹ ਲੌਰ ਚਾੜ੍ਹ
ਕਿ ਤਾਰੇ ਵੀ ਤੇਰੇ ਲਈ
ਉਨੇ ਹੀ ਦੀਵਾਨੇ ਹੋ ਜਾਣ
ਜਿੰਨਾ ਤੂੰ ਤਾਰਿਆਂ ਦੀ ਦੁਨੀਆਂ ਲਈ ਹੈਂ।
ਸੁਗਮ ਬਡਿਆਲ 🌻
#SugamWrites
ਕੁਝ ਕੱਚੀਆਂ- ਟੁੱਟੀਆਂ ਭੱਜੀਆਂ
ਰੁੱਸੀਆਂ ਥੱਕੀਆਂ ਕਵਿਤਾਵਾਂ,
ਕੁਝ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਭਾਰ ਹੇਠ ਰਹੀਆਂ ਦੱਬੀਆਂ,
ਕੁਝ ਪਲ਼ੀਆਂ ਠੱਠ- ਹਾਸਿਆਂ ਕੋਲ,
ਕੁਝ ਸੁੰਨ ਸਮਾਧੀ ਧਾਰ,
ਫ਼ਕੀਰ ਹੋ ਰਾਹੋ-ਰਾਹ ਪਈਆਂ,
ਕੁਝ ਉਂਂਞ ਅਵਾਰਾ ਆਸ਼ਕ ਵਾਂਗ
ਰੇਤ ਵਿੱਚ ਪਾਣੀ ਵਾਂਗੂ ਰੁਲ਼ ਗਈਆਂ,
ਰਿਸ ਗਈਆਂ ਰੇਤ ਹੀ ਹੋ ਗਈਆਂ,
ਕੁਝ ਕੱਚੀਆਂ- ਪੀਲੀਆਂ ਕਵਿਤਾਵਾਂ...।
ਚਾਰ ਦਿਸ਼ਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਬਿਖਰ ਗਈਆਂ,
ਇੱਕੋ ਫੁੱਲਵਾੜੀ ਵਿੱਚੋਂ ਨਿਕਲ ਫੁੱਲ ਜਿਵੇਂ,
ਕੋਈ ਸ਼ਹਨਸ਼ਾਹਾਂ ਲਈ ਬਣੀਆਂ,
ਕੋਈ ਸਜੀਆਂ ਉੱਤੇ ਸਾਧਾਂ ਦੇ ਡੇਰੇ,
ਤੇ ਫ਼ੇਰ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਮਿੱਧ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ
ਹੇਠਾਂ ਪੈਰੀਂ ਵਾਂਗ ਫੁੱਲਾਂ ਦੇ,
ਕਿਸੇ ਕਿਤਾਬ ਵਿੱਚ ਬੰਦ ਪਏ ਹੋ
ਕਈ ਲਫ਼ਜ਼ ਕੱਚੇ ਸਮਝ ਜੋ ਲਿਖੇ ਸੀ,
ਕੋਈ ਕਿਤਾਬ ਦੇ ਪੰਨਿਆਂ ਵਿੱਚ ਖੂਸਬੋਆਂ
ਗਏ ਕਰ ਵਾਂਗਰ ਇਤਰ ਦੇ,
ਕਈ ਤਹਿਸ ਨਹਿਸ ਹੋ ਗਈਆਂ,
ਕੱਚੀ ਰਬੜ ਜਿਵੇਂ ਕਵਿਤਾਵਾਂ,
ਅਰਥ ਜਿੰਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਕੱਚੇ ਸਨ,
ਕਈ ਅਰਥ ਕੱਢ ਦਿੱਤੇ ਕਈ ਜਿੰਨ੍ਹਾਂ ਦੇ
ਪੜਨੋ ਥੋੜੇ ਅੱਖਰ ਸ਼ਰਮੀਲੇ ਸੀ,
ਉਮਰੇ ਕੱਚੀਆਂ ਜੋ ਕੁਝ ਲਿਖੀਆਂ ਸਨ,
ਕੁਝ ਲਫ਼ਜ਼ਾਂ ਦੇ ਅਰਥ ਭਾਰੇ ਸਨ,
ਜਿਵੇਂ ਸਭ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪਤਾ ਹੋਣ ਰਹਿਸ
ਬ੍ਰਹਿਮੰਡ ਵਿਗਿਆਨ,
ਰਾਜ਼ ਸਭ ਨਿਰੰਤਰ ਚੱਲੇ ਨਿਰੰਕਾਰ ਦੇ,
ਫੇਰ ਕੁਝ ਜ਼ਿੰਦਗੀ
ਬੈਠ ਕਾਗਜ਼ਾਂ ਕੋਲ ਗਾ ਕੇ
ਹੌਲੀ ਜਿਹੀ ਹੋ ਗਈ।
ਸੁਗਮ ਬਡਿਆਲ
