ਕੀ ਕਹਾਣੀ ਦਿਖ ਗਈ
ਸੁਪਨਿਆਂ ਦੀ ਤਾਂ ਰੂਪਮਾਨੀ ਛਿੱਪ ਗਈ
ਕੁਝ ਵੀ ਹੋਇਆ ਨਹੀਂ ਉਸ ਤਰ੍ਹਾਂ
ਮਿਹਨਤ ਦੀ ਬੇਇਮਾਨੀ ਦਿਖ ਗਈ,
ਖੁਬਸੂਰਤੀ ਦੇ ਮਤਲਬ ਦੇ ਵੀ ਮਤਲਬ ਹੁੰਦੇ
ਮੈਂਨੂੰ ਇਉਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਜਬਰਦਸਤੀ ਮਤਲਬ ਸਮਝਾ ਦਿੱਤੇ,
ਮੈਂ ਸਮਾਂ ਮੰਗਿਆ ਤਾਂ ਮੇਰੀ ਗੱਲ ਨੂੰ
ਮਜਬੂਰੀ ਜਾਂ ਮਿੰਨਤ ਮੰਨ ਆਪਣੇ ਹੱਕ
'ਹਾਂ ਜਿਹਾ' ਆਖ ਮੇਰੇ ਉੱਤੇ ਬਿਠਾ ਦਿੱਤੇ,
ਦਿਲ ਦੀ ਤਰਜਮਾਨੀ ਨੂੰ ਮੈਂ
ਆਪਣੀ ਹਕੀਕਤ ਨਾਲ ਬਿਠਾਵਾਂ ਕਿਵੇਂ?
ਨਾਖੁਸ਼ ਦਿਲ ਨੇ ਹਕੀਕਤ ਮੁਹਰੇ ਆਪਣੇ ਦਮ ਹੀ ਘੋਟ ਦਿੱਤੇ।
ਸੁਗਮ ਬਡਿਆਲ
ਇਹਨਾਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਅੱਜ ਕੋਈ ਕਹਾਣੀ ਨਹੀਂ ਸੁਣਾਉਣ ਨੂੰ
ਜਾਂ ਇੰਝ ਕਹਾਂ ਕਿ ਕਹਾਣੀ ਸੋਚੀ ਨਈਂ ਅਗਲੀ ਸਵੇਰ ਦੀ।
ਬੱਸ! ਖਾਲੀ ਬਰਤਨ ਨੂੰ ਖਾਲੀ ਰਹਿਣ ਦਿੱਤਾ
ਬੱਸ! ਭਰਨ ਨੂੰ ਦਿਲ ਨਈਂ ਕੀਤਾ।
ਸੁਗਮ ਬਡਿਆਲ
ਕੁਝ ਅੱਖਰ ਅਸੀਂ ਇੱਕ ਵਕਤ ਲਈ ਵਾਹੇ ਹੁੰਦੇ ਨੇ
ਪਰ ਕਿਸੇ ਦੂਸਰੇ ਹੋਰ ਵਕਤ ਵਿੱਚ ਉੱਗ ਕੇ ਫਸਲ ਬਰਾਬਰ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਨੇ।
ਫ਼ਸਲ ਐਸੀ ਕਿ ਜਾਂ ਤਾਂ ਕਿੱਕਰ
ਜਾਂ ਕਣਕਾਂ ਦੇ ਸਿੱਟੇ।
ਸੁਗਮ ਬਡਿਆਲ🌙
ਇਸ ਦਰਿਆ ਦਾ ਹਾਲ ਪੁੱਛੋ
ਇਕੱਲੇ ਰਹੇ, ਮਹੀਨੇ ਸਾਲ ਨਾ ਪੁੱਛੋ
ਗਲਘੋਟੂ ਹਵਾ - ਨਸ਼ਾ ਮਿਲਾ ਦਿੱਤਾ
ਕਾਤਿਲ ਕੌਣ? ਇਹ ਸਵਾਲ ਨਾ ਪੁੱਛੋ।
ਮੰਨਤਾਂ, ਭਬੂਤਾਂ, ਤਵੀਤਾਂ ਦੀਆਂ ਪੂੜੀਆਂ
ਰੱਬ ਨੇ ਸੁਣਨਾ ਖੌਰੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਅੱਗੇ ਸਾਡਾ ਰੌਲਾ?
ਗਲ਼ਦਾ - ਸੜਦਾ..ਤਾਂ ਕੋਈ ਨੀ... ਫ਼ੇਰ ਕੀ ਏ,
ਸਭ ਦੇ ਪਾਪਾਂ ਦਾ ਤੁਸੀਂ ਹੀ ਭਾਰ ਚੁੱਕੋ।
ਆਖੈ ਮੇਰੀ ! ਦਰਿਆ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਸੀ,
ਰੁਕ ਕੇ ਸਾਰ ਤਾਂ ਪੁੱਛੋ।
ਸੁਗਮ ਬਡਿਆਲ
ਅੱਧੀ ਕਲਮ ਦੀ ਸਿਆਹੀ
ਤੇ ਅੱਧੀ ਰਹੀ ਜਿੰਦਗੀ ਨੂੰ
ਹੁਣ ਲਿਖਣ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਦਿਲ ਕੀਤਾ,
ਬਿਨ ਰੁਕਿਆਂ ਬਸ, ਤੇਰੇ ਨਾਂ ' ਤੇ
ਵੱਡਾ ਸਾਰਾ ਖ਼ਤ ਲਿਖਣ ਨੂੰ ਚਿੱਕ ਕੀਤਾ,
ਸਿਆਹੀ ਕਲਮ ਦੀ ਮੁੱਕਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਪਹਿਲਾਂ
ਪੰਨਿਆਂ ਵਿੱਚ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਡੁੱਬਣ ਨੂੰ ਦਿਲ ਕੀਤਾ,
ਕਹਾਂ ਕਿ ਨਈਂ, ਪਰ ਤੇਰੇ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਕਦੇ
ਕਿਤੇ ਖੇਡ, ਹੱਸਣ - ਰੁੱਸਣ ਨੂੰ ਨਈਂਓ ਦਿਲ ਕੀਤਾ,
ਤੇਰੇ ਪਰਛਾਵਿਆਂ ਨਾਲ ਤੁਰਦੇ ਰਹੇ,
ਕਦੇ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਰੂਹ ਨੂੰ ਮੱਲਣ ਦਾ,
ਅਹਿਸਾਸ, ਹੱਕ ਕਦੇ ਨਾ ਦਿੱਤਾ।
ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਖੜ੍ਹਦਾ,
ਪਰ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਮੇਰੇ ਅੰਦਰ ਤੇਰਾ ਅਹਿਸਾਸ,
ਰੋਜ਼ ਹੱਥ ਫ਼ੜਕੇ ਬਹਿੰਦਾ, ਖੜ੍ਹਦਾ, ਤੁਰਦਾ,
ਰਾਹ ਸੁੰਨਮ ਸਾਨਾਂ 'ਤੇ
ਡਰਦੇ ਮਸਾਨਾਂ ਦੇ, ਰੂਹ ਤੇਰੀ ਨੂੰ,
ਸਰੀਰ ਵਿੱਚੋਂ ਜਾਣ ਦਾ ਹੱਕ ਨਾ ਦਿੱਤਾ,
ਮੇਰੀ ਬੰਦਿਸ਼ਾਂ ਕਰਕੇ ਕਿਤੇ ਰੁੱਸ ਤਾਂ ਨਈਓ ਗਿਆ
ਮੈਂ ਤਾਂ ਹੱਕ ਨਾਲ ਤੈਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕੀਤਾ।
ਸਿਆਹੀ ਮੁੱਕੀ, ਤੇ ਮੇਰਾ ਖ਼ਤ ਵੀ ਤੇਰੇ ਨਾਂ
ਪੂਰਾ ਲਿਖ ਦਿੱਤਾ।
ਸੁਗਮ ਬਡਿਆਲ🌙
𝓓𝓮𝓼𝓽𝓲𝓷𝔂 𝓸𝓯 𝓮𝓿𝓮𝓻𝔂 𝓹𝓪𝓽𝓱 .
ਹਰ ਰਾਹ ਦੀ ਕਿਸਮਤ
ਹਰ ਰਾਹ ਤੋਂ ਹਰ ਕੋਈ
ਮੰਜ਼ਿਲ ਭਾਲਦਾ ਹੈ,
ਕਦੇ ਮਿੱਟੀ ਸਨੇ ਪੈਰਾਂ ਹੇਠਾਂ
ਧਰਤ ਨਹੀਂ ਖੰਗਾਲਦਾ,
ਬਿਨ ਪਾਣੀ ਦੇ ਤਪਦੀ
ਮਿੱਟੀ ਰੇਤ ਹੁੰਦੀ,
ਕਿਉਂ ਨੀ ਕੋਈ ਮਿੱਟੀ ਮਿੱਟੀ ਦਾ
ਫ਼ਰਕ ਪਛਾਣਦਾ,
ਬੱਦਲਾਂ ਬੱਦਲਾਂ ਦਾ ਵੀ ਵੇਖ ਜ਼ਰਾ ਕੁ
ਕਿੰਨਾ ਕਿੰਨਾ ਫ਼ਰਕ ਏ,
ਸ਼ਾਹ ਕਾਲੇ ਹਨ੍ਹੇਰ ਬਣ ਆਵਣ,
ਚਿੱਟੇ ਘੋੜੇ ਦਿਖਦੇ ਕਦੇ ਸੁਹਾਵਣੇ,
ਦਿਲ ਨੂੰ ਆਪਣਾ ਦਿਲ ਦੇ ਜਾਵਣ।
ਸੁਗਮ ਬਡਿਆਲ
ਇੱਕ ਚੁੱਪ ਨੇ...
ਇੱਕ ਚੁੱਪ ਨੇ ਕਿੰਨੇ ਬਵਾਲ ਕਰ ਦਿੱਤੇ,
ਕਿਸੇ ਦਾ ਹੌਂਸਲਾ ਵਧਾ ਦਿੱਤਾ,
ਕਿਸੇ ਨੇ ਗੁਨਾਹ ਕਮਾ ਦਿੱਤਾ,
ਇੱਕ ਚੁੱਪ ਨੇ ਤੀਲੀ ਦਾ ਕੰਮ ਦਿੱਤਾ,
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੀ ਧਰਤ 'ਤੇ ਸਮਸ਼ਾਨ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ,
ਇੱਕ ਚੁੱਪ ਨੇ ਸਾਮ੍ਹਣੇ ਖੜੇ ਬੰਦੇ ਦਾ
ਹੌਂਸਲਾ ਵਧਾ ਦਿੱਤਾ।
ਕਦੇ, ਇੱਕ ਚੁੱਪ ਨੇ ਚੁੱਪ ਕੀਤੇ ਬੋਲ
ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਦੇ ਹਵਾਲੇ ਕਰ ਨਚਾ ਦਿੱਤਾ
ਫ਼ੇਰ ਕੋਈ ਦੱਸੇ...,
ਕਿੰਨਾ ਸ਼ੋਰ ਹੋਇਆ?..
ਸੁਗਮ ਬਡਿਆਲ
ਆਸ : Hope
ਰਹਿੰਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨੂੰ ਜੋੜੀ ਰੱਖਣ ਦਾ ਭਰਮ
ਭਰਮ ਵਿੱਚ ਸਦੀਆਂ ਨਿਕਲ ਜਾਂਦੀਆਂ ਨੇ
ਸਦੀਆਂ ਬਾਅਦ ਵੀ ਕਹਾਣੀਆਂ ਦੇ
ਪੂਰਨ ਹੋਣ ਦੀ ' ਆਸ' ,
'ਆਸ' ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨੂੰ ਸੁਪਨੇ ਵਿਖਾਈ ਜਾ ਰਹੀ ਹੈ,
ਸੁਪਨਿਆਂ ਦੀ ਆਸ ਵਿੱਚ ਹੀ ਹਕੀਕਤ
ਪਨਪ ਰਹੀ ਹੈ,
ਪਨਪਦੇ ਅਣਗਿਣਤ,
ਅਣਕਹੇ ਸੁਪਨੇ ਜਜ਼ਬਾਤਾਂ ਦੇ ਤੀਰ
ਤਿੱਖੇ, ਹੋਰ ਤਿੱਖੇ ਕਰੀ ਜਾ ਰਹੇ ਨੇ,
ਤਿੱਖੀ ਧਾਰ ਸੁਪਨੇ ਦਾ ਪਰਦਾ ਚੀਰ ਕੇ
ਕੁਝ ਹਕੀਕਤ ਬਣ ਰਹੇ ਹਨ
ਕੁਝ ਸਿਰਫ਼ ਚੱਲਦਾ - ਫਿਰਦਾ ਅਹਿਸਾਸ,
ਉੱਕਾ ਅਹਿਸਾਸ, ਬੇਮਤਲਬਾ,
ਸਿਰਫ਼ ਸੁਪਨੇ ਦਾ ਸੁਪਨਾ ਹੀ,
ਪਰ ਫ਼ੇਰ ਕਦੇ ਨਾ ਕਦੇ ਕਿਸੇ ਦੇ ਆਣ
ਢੁੱਕਣ ਦੀ ਆਸ ਬਰਕਰਾਰ ਹੈ,
ਪਤਾ ਨੀ? ਕਿਹੜੇ ਪਾਸੇ,
ਕਿਧਰੇ ਤਾਂ ਹੈ, ਆਸ - ਪਾਸ।
ਸੁਗਮ ਬਡਿਆਲ
ਕਈ ਰਾਹ ਐਸੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਮੁੱਕਦੇ। ਜਿੱਥੇ ਲੱਗਣ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਬਸ! ਹੁਣ ਖਤਮ ਹੋਣ ਵਾਲਾ ਹੈ, ਉੱਥੇ ਹੀ ਮੋੜ ਤੋਂ ਫ਼ੇਰ ਰਾਹ ਦਾ ਇੱਕ ਹੋਰ ਸਿਰਾ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਜਿੰਦਗੀ ਹੈ, ਭਾਵੇਂ ਰਾਹ ਹੈ, ਦੋਵੇਂ ਜਦੋਂ ਇੱਕ ਰਾਹ ਉੱਤੇ ਤੁਰਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਤਾਂ ਮਿੱਟੀ- ਧੂੜ, ਕਦੇ ਪੱਕੀ ਬਜਰੀ - ਸੀਮਿੰਟ ਲੁੱਕ ਦੇ ਰਾਹ ਵਰਗੀ ਸਖਤ ਨਿਕਲਦੀ ਹੈ, ਕਦੇ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਸਸਪੈਂਸ, ਮੋੜ ਤੋਂ ਫ਼ੇਰ ਮੋੜ ਵਰਗੀ, ਕਦੇ ਤੇਜ਼ ਰਫ਼ਤਾਰ ਨਾਲ ਚੱਲਦੇ ਵਾਹਨਾਂ ਵਰਗੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਹੋ ਗੁਜ਼ਰਦੀ ਹੈ। ਜਿੱਥੇ ਖਲੋ ਕੇ ਇੱਕ ਮਿੰਟ ਵੀ ਜੇਕਰ ਖੜ੍ਹ ਕੇ ਸੋਚਣ ਦੀ ਸੋਚਾਂ, ਤਾਂ ਇਹ ਮੁਮਕਿਨ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਪਾਣੀ ਦੇ ਵਹਾਅ ਤੋਂ ਉਲਟ ਚੱਲਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਾਂ, ਪਰ ਇਹ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਵਾਧੂ, ਫਾਲਤੂ ਦੀ ਮਿਹਨਤ ਵਿੱਚ ਪਾਉਣ ਵਾਲਾ ਕੰਮ ਹੈ, ਜਿਸਦਾ ਰਿਜ਼ਲਟ ਕਿ ਵੇਗ ਉੱਤੇ ਉਲਟ ਹੱਥ- ਪੈਰਾਂ ਮਾਰਨਾ ਬੇਵਕੂਫ਼ੀ ਹੈ। ਇਸ ਔਪਸ਼ਨ ਦੇ ਉਲਟ ਵੀ ਦੋ ਔਪਸ਼ਨ ਹਨ - ਜਾਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਤੇ ਦੁਨੀਆਦਾਰੀ ਦੇ ਵੇਗ ਸਹਾਰੇ ਛੱਡ ਦੇਣਾ, ਜਾਂ ਉਸ ਵੇਗ ਨਾਲ ਤੁਰਨਾ, ਪਰ ਆਪਣੇ ਹੱਥਾਂ ਪੈਰਾਂ ਦਾ ਚੱਪਾ ਬਣਾ ਕੇ ਰਾਹ ਵਿੱਚ ਆਉਂਦੇ ਝਾੜ, ਚੱਟਾਨਾਂ ਤੋਂ ਬਚਾਉਣਾ ਵੀ, ਅੱਖਾਂ ਬੰਦ ਕਰਕੇ ਪਾਣੀ ਦੇ ਵੇਗ ਉੱਤੇ ਵੀ ਭਰੋਸਾ ਨਹੀਂ ਕਰਨਾ।
ਕੁਝ ਰਾਹ ਇੰਨੇ ਲੰਮਾ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਨੇ ਕਿ ਤੁਰਦੇ ਤੁਰਦੇ ਹੁਣ ਇਹੀ ਭਰਮ ਹੋਣ ਲੱਗਿਆ ਹੈ ਕਿ ਕਿਤੇ ਮੈਂ ਸਿੱਧੇ ਰਾਹ ਦੀ ਬਜਾਏ ਕਿਸੇ ਗੋਲੇ ਵਿੱਚ ਹੀ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਘੁੰਮੀ ਜਾ ਰਹੀ। ਕਿਉਂਕਿ ਸਾਰਾ ਕੁਝ ਓਹੀ ਹੈ ਨਕਸ਼। ਕੁਝ ਦੂਰੀ ਉੱਤੇ ਜਾਕੇ ਮੌਸਮ, ਰੁੱਤਾਂ, ਸੁਭਾਅ, ਨੈਣ ਨਕਸ਼, ਲੋਕ, ਫੁੱਲ ਬੂਟੇ, ਰੁੱਖ ਬਦਲਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਸੋਚਣ ਤੇ ਸਮਝਣ ਅਤੇ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਨ ਦੇ ਢੰਗ ਵੀ....।
ਹਰ ਰਾਹ ਤੋਂ ਹਰ ਕੋਈ ਮੰਜ਼ਿਲ ਭਾਲਦਾ ਹੈ,
ਕਦੇ ਮਿੱਟੀ ਸਨੇ ਪੈਰਾਂ ਹੇਠਾਂ ਧਰਤ ਨਹੀਂ ਖੰਗਾਲਦਾ
ਬਿਨ ਪਾਣੀ ਦੇ ਤਪਦੀ ਮਿੱਟੀ ਰੇਤ ਹੁੰਦੀ
ਕਿਉਂ ਨੀ ਕੋਈ ਮਿੱਟੀ ਮਿੱਟੀ ਦਾ ਫ਼ਰਕ ਪਛਾਣਦਾ,
ਬੱਦਲਾਂ ਬੱਦਲਾਂ ਦਾ ਵੀ ਵੇਖ ਜ਼ਰਾ ਕੁ
ਕਿੰਨਾ ਕਿੰਨਾ ਫ਼ਰਕ ਏ
ਸ਼ਾਹ ਕਾਲੇ ਹਨ੍ਹੇਰ ਬਣ ਆਵਣ
ਚਿੱਟੇ ਘੋੜੇ ਦਿਖਦੇ ਕਦੇ ਸੁਹਾਵਣੇ
ਦਿਲ ਨੂੰ ਆਪਣਾ ਦਿਲ ਦੇ ਜਾਵਣ।
ਸੁਗਮ ਬਡਿਆਲ🌙🌻
ਨਿਰੰਕਾਰ ਸੱਚ.
ਅਵਾਜ਼ ਸੱਚ.
ਕਾਲ ਸੱਚ.
ਅਕਲ ਸੱਚ.
ਅਕਾਲ ਸੱਚ.
ਗਿਆਨ ਸੱਚ.
ਗਿਆਨਵਾਨ ਸੱਚ.
ਰੂਹਾਨੀ ਸੱਚ.
ਅਕਾਰ ਸੱਚ.
ਇਨਸਾਨੀ ਸੱਚ.
ਗਹਿਰਾਈ ਸੱਚ.
ਦੁਆ ਸੱਚ.
ਕੁਦਰਤ ਸੱਚ.
ਬ੍ਰਹਿਮੰਡ ਦਾ
ਵਿਗਿਆਨ ਸੱਚ.
ਹਰ ਹਰਫ਼ 'ਚ ਅਰਥ
ਤਾਲੀਮ ਸੱਚ.
ਗ੍ਰਹਿ ਸੱਚ.
ਅਸਮਾਨ ਸੱਚ.
ਪਤਾਲ ਸੱਚ.
ਪਾਣੀਆਂ ਦੇ
ਵਹਾਅ ਵਿੱਚ
ਤੀਬਰਤਾ ਸੱਚ.
ਸਵੇਰ ਸੱਚ.
ਹਨ੍ਹੇਰ ਸੱਚ.
ਸੂਰਜ ਚੰਨ ਸੱਚ.
ਅਗਨੀ ਤਾਪ ਸੱਚ.
ਨਿਰਜੀਵ ਦੀ ਹੋਂਦ ਤੇ
ਰੱਬੀ ਮਿਹਰ ਸੱਚ.
ਫ਼ੇਰ ਵੀ ਫ਼ਕੀਰ ਕਹਿ ਗਏ
ਸੰਸਾਰ ਇੱਕ ਸੁਪਨਾ
ਹੈ ਹੀ ਨਹੀਂ ਕੋਈ ਸੱਚ।
_____ ___ ਸੁਗਮ ਬਡਿਆਲ
ਆਪਣੀ ਤਰੀਫ਼ ਆਪ ਕਰਨ ਦਾ ਜੱਟਾ ਸਾਨੂੰ ਸੌਂਕ ਕੋਈ ਨਾ,
ਕਹਿਣਗੇ ਚੰਨ - ਤਾਰੇ, ਸਾਡੇ ਉੱਤੇ ਦੁਨੀਆਂ ਆਸ਼ਿਕ
ਸਾਨੂੰ ਇਸ਼ਕ ਕਚਿਹਰੀਓ ਕਦੇ ਵਿਹਲ ਹੋਈ ਨਾ,
ਸੁਗਮ ਬਡਿਆਲ
ਝੂਠ ਸੱਚ ਵਾਂਗ ਬੋਲਦਾ ਏ
ਬੜੇ ਜੋਸ਼ ਨਾਲ
ਸੱਚ ਦੇ ਸਿਰਹਾਨੇ
ਮੌਨ ਗੱਡਦਾ ਏ,
ਮਾਚਸ ਦੀ ਤੀਲ ਵਾਂਗ
ਪਹਿਲਾਂ ਖੂਬ ਰੋਸ਼ਨ ਹੁੰਦਾ ਏ
ਫ਼ੇਰ ਕਦੇ ਤਾਂ ਅਖੀਰ 'ਚ
ਸਰੀਰ ਚੋਂ ਰੂਹ ਵਾਂਗ ਬੁੱਝਦਾ ਏ,
ਆਖਰੀ ਚੁੱਪ ਤੋਂ ਬਾਦ
ਸੱਚ ਕਿਸੇ ਦੱਬੇ ਚਸ਼ਮੇ ਵਾਂਗਾਂ
ਬਿਨ ਤਲਾਸ਼ ਕਿਤੇ ਵੀ ਫੁੱਟਦਾ ਏ,
ਝੂਠ ਚਸ਼ਮੇ ਵਿੱਚ ਜਾ
ਫ਼ੇਰ ਬੁੱਝਦਾ ਏ
ਸੱਚ, ਝੂਠ ਨਹੀਂ ਸੀ ਬੋਲਦਾ
ਆਖੀਰ! ਮਸਲਾ
ਖੁੱਲ੍ਹਦਾ ਏ।
ਸੁਗਮ ਬਡਿਆਲ
ਮੰਜ਼ਿਲਾਂ ਦੇ ਇਸ਼ਕ ਮੰਜਿਲਾਂ ਨਾਲ ਹੀ
ਖਤਮ ਹੋ ਜਾਇਆ ਕਰਦੇ ਨੇ,
ਜਾਣਦਿਆਂ ਪਛਾਣਦਿਆਂ ਰਾਹਾਂ ਦਾ
ਸਫ਼ਰ ਕੁਝ ਖਾਸ ਨਹੀ,
ਬੁੱਲੀਆਂ ਦੇ ਹਾਸਿਆਂ ਦੀ
ਦੰਦਾਂ ਵਗੈਰ ਵੀ ਕੀ ਪਛਾਣ ਹੁੰਦੀ,
ਜੇ ਰੁੱਤਾਂ ਇੱਕ ਜਿਹੀਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ
ਤਾਂ ਮੌਸਮਾਂ ਨੂੰ ਵੇਖਣ ਦੀ
ਖਵਾਹਿਸ਼ ਏ ਦੀਦ ਨਾ ਹੁੰਦੀ,
ਸੁਹਾਵਣੇ ਇੱਕ ਤੋਂ ਇੱਕ ਵਾਰ ਨਾ ਹੁੰਦੇ
ਗੁੱਝੀ ਕਾਇਨਾਤ ਦੇ ਜੇ ਰਾਜ਼ ਨਾ ਹੁੰਦੇ,
ਜੇ ਕਿਸਮਤ ਤੋਂ ਇਤਫ਼ਾਕ ਰੱਖਦੇ ਹੁੰਦੇ
ਮਿਲਦਿਆਂ ਵਿਛੜਦਿਆਂ ਦਾ
ਅਰਥ ਨਾ ਹੁੰਦਾ,
ਜੇ ਦੋ ਅਹਿਸਾਸਾਂ ਦਾ ਹੁੰਦਾ ਸੰਗਮ ਨਾ
ਦੋ ਪਹਿਲੂਆਂ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਏ
ਸਮਝਣ ਨੂੰ ਫਰਕ ਨਾ ਹੁੰਦਾ,
ਖੁਦਾ ਤੇਰੇ ਸਾਡੇ ਤੋਂ ਜੇ ਕੋਈ ਰਾਜ ਨਾ ਹੁੰਦੇ,
ਕਾਹਦਾ ਫ਼ੇਰ ਤੇਰੇ ਤੋਂ ਰੁੱਸਣਾ ਮੰਨੋਣਾ ਹੁੰਦਾ,
ਜੇ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਮਿਲ ਜਾਂਦੇ ਧਰਤ ਅਸਮਾਨ
ਫ਼ੇਰ ਕਾਹਦੇ 'ਹਿਜ਼ਰ' ਉੱਤੇ ਲਿਖੇ
ਵਾਕ, ਅਲਫ਼ਾਜ਼ ਨਾ ਹੁੰਦੇ,
ਜੋ ਕੋਈ ਅਧੂਰਾ ਲਫ਼ਜ਼ ਨਾ ਹੁੰਦਾ
ਕਾਹਨੂੰ ਪਰੋਣੇ ਸੀ ਬੈਠ ਰੋਜ਼
ਤੇਰੇ ਬਾਰੇ ਸੋਚਾਂ ਦੇ ਮਣਕੇ,
ਜੇ ਮਿਲਣਾ ਵਿਛੜਨਾ ਨਾ ਹੁੰਦਾ
ਕਾਹਦੇ ਫ਼ੇਰ ਸੋਹਣੇ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਇਤਫ਼ਾਕ ਹੁੰਦੇ,
ਕਿਸਨੂੰ ਕਹਿੰਦੇ ਰੂਹ ਦੇ ਹਾਣੀ
ਜੇ ਚੱਲਦੇ ਫਿਰਦੇ ਜਣੇ ਖਣੇ ਨਾਲ ਮੇਲ਼ ਹੁੰਦੇ,
ਕਿਉਂ ਮੰਜ਼ਿਲ ਤੇ ਵਧਣ ਦੀ ਫ਼ੇਰ ਚਾਹਅ ਹੁੰਦੀ
ਜੇ ਮੈਂ ਮੰਜ਼ਿਲ ਹੁੰਦੀ ਤੇ ਮੈਂ ਹੀ ਰਾਹ ਹੁੰਦੀ,
ਸੁਗਮ ਬਡਿਆਲ✨
ਸੋਚਣ ਨੂੰ ਜ਼ਰੀਆ ਮਿਲੇ,
ਲਿਖਣ ਨੂੰ ਕਲਮ,
ਕਮਾਲ ਵਕਤ ਮਿਲੇ,
ਜੋੜਨ ਨੂੰ ਲਮਹੇ ਖਾਸ,
ਸਬਰ ਦੀ ਠੋਕਰ ਮਿਲੇ,
ਸਹਿਣ ਨੂੰ ਤਾਕਤ,
ਕਲਮ ਨੂੰ ਦੁਆ ਮਿਲੇ,
ਖੁਬਸੂਰਤ ਖਿਆਲ,
ਈਰਖਾ ਨੂੰ ਮਾਤ ਮਿਲੇ,
ਪਿਆਰ ਨੂੰ ਪਰਵਾਹ,
ਰਜਿਆਂ ਨੂੰ ਸਬਰ ਮਿਲੇ,
ਭੁੱਖਿਆਂ ਨੂੰ ਤ੍ਰਿਪਤੀ,
ਚਿੰਤਾ ਨੂੰ ਆਰਾਮ ਮਿਲੇ,
ਦਰਦ ਨੂੰ ਹਮਦਰਦ,
ਮਿੱਟੀ ਨੂੰ ਆਕਾਰ ਮਿਲੇ,
ਕਣ - ਕਣ ਨੂੰ ਢੇਰੀ,
ਮੰਜ਼ਿਲ ਏ ਯਕੀਨ ਮਿਲੇ,
ਸੋਹਣੇ ਸਫ਼ਰ ਦੀ ਤਪਿਸ਼,
ਗਿਆਨ ਨੂੰ ਧਿਆਨ ਮਿਲੇ,
ਧਿਆਨ ਨੂੰ ਬ੍ਰਹਿਮੰਡ ਦਾ ਪ੍ਰਕਾਸ਼,
ਕੁਦਰਤ 'ਚ ਸਕੂਨ ਮਿਲੇ,
ਕਣ ਕਣ ' ਏਕ ਓਅੰਕਾਰ'
ਸੁਗਮ ਬਡਿਆਲ
ਹੌਂਸਲਿਆਂ ਦੀ ਪੈੜ ਉੱਤੇ..!
ਕਿੰਨੀ ਦੂਰ ਨਿਕਲ ਆਈ
ਕਲਾਵਿਆਂ 'ਚ ਲੈ ਸੁਪਨਿਆਂ ਨੂੰ,
ਕਦੇ ਠੋਕਰਾਂ ਨੇ ਰੁਵਾਇਆ,
ਕਦੇ ਚਲਾਕ ਜ਼ਮਾਨੇ ਨੇ ਗੁਮਰਾਹਿਆ,
ਅਧੂਰੇ ਸੁਪਨਿਆਂ ਨੇ ਕਦੇ ਪੂਰੇ ਹੋਣ ਤੱਕ
ਕਈ ਰਾਤਾਂ ਭੁੱਖਿਆਂ ਵੀ ਸੁਆਇਆ,
ਕਦੇ ਮਿੱਟੀ ਦੀ ਯਾਦ ਨੇ ਰੁਵਾਇਆ,
ਕਦੇ 'ਨਾਮੁਮਕਿਨ' ਲਫ਼ਜ਼ ਨੇ ਹਰਾਇਆ,
ਸਾਂਭਦੇ - ਸਾਂਭਦੇ ਏ - ਸੁਪਨਿਓ ਤੁਹਾਨੂੰ
ਕਿੰਨੀ ਦੂਰ ਨਿਕਲ ਆਈ,
ਕਿੰਨੀ ਦੂਰ ਤੁਰ ਆਈ ਤੁਹਾਡੀ ਉਂਗਲ ਫੜ ਕੇ,
ਕਿੰਨੇ ਰਾਹ, ਮੰਜ਼ਰ ਵੇਖ ਆਈ,
ਇਸ ਰੰਗੀਨ ਧਰਤੀ, ਜੱਗਦੇ ਅਸਮਾਨ ਦੇ,
ਕਿੰਨੇ ਸਾਹ ਮੰਜ਼ਿਲਾਂ ਤੇ ਪੁੱਜਣ ਲਈ
ਰਾਹਾਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਕੇਰ - ਕੇਰ ਆਈ,
ਵੇਖਿਆ! ਮੈਂ ਕਿੰਨੀ ਦੂਰ ਨਿਕਲ ਆਈ।
ਪਰ ਫ਼ੇਰ ਕਦੇ ਦਿਲ ਹੋਲਾ ਕਰਕੇ,
ਹਕੀਕਤਾਂ ਵਿੱਚ ਸੁਪਨਿਆਂ ਦੇ ਰਾਹਾਂ ਨੂੰ
ਰਾਹੋ - ਰਾਹ ਪਾਇਆ।
ਅੰਦਰ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਨੇ ਕੁਝ ਜਨੂੰਨ
ਜੋਸ਼ ਜਿਹਾ ਭਰਾਇਆ,
ਔਖੇ - ਸੌਖੇ ਰਾਹਾਂ ਨੂੰ 'ਜਿੰਦਗੀ' ਕਹੀਦਾ,
ਮੇਰੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼, ਨਾਕਾਮੀਆਂ ਨੇ ਸਮਝਾਇਆ,
ਇਸ ਲਈ ਫ਼ੇਰ ਉੱਠ ਖੜ ਚਲ ਪਈਦੈ,
ਸੁਪਨਿਆਂ ਨੂੰ ਕਲਾਵੇ ਵਿੱਚ ਲੈ,
ਕੁਝ ਮੇਰੀ ਮਾਂ ਦੀਆਂ ਬਾਤਾਂ ਨੇ
ਹੌਂਸਲਾ ਬੰਨਾਇਆ।
काश! हम गुलाब होते
तो कितने मशहूर होते
किसी के बालों में,
किसी के बागों में,
किसी मसजिद में,
तो कभी किसी मजहार पे सजे होते,
काश! हम गुलाब होते
हमारे पर पत्थर की निगाहों भी
प्यार से भरी होती,
ना कोई देखता हमें नज़र मैली से,
सिर्फ प्यार और खुबसूरती का प्रतीक होते,
काश! हम गुलाब होते
तो हम सबकी पाक मुहब्बत का
तोहफा होते,
किसी की किताब में,
किसी की जेब पर सजा धड़कन सुनते
किसी के गुलदान में सजते,
काश! हम गुलाब होते,
किसी के आशियानों में,
याँ डाल से कट जाने के बाद भी
किसी पैगंबर के मजारों पर,
यां किसी की पुसतकानों में,
काश! हम गुलाब होते
कितने मशहूर होते,
पाक इश्क़ के तोहफों में
हम भी इज़हार ऐ इश्क़ के
गवाह होते,
काश! हम गुलाब होते
भँवरों से संगीत सुनते,
हवाओं पर खिल खिलकर झुमते,
हम बेबाक होते,
क्योंकि हम तेरे धर्म से जुदा होते,
सज़ा करते हर मंदिर मस्जिद गुरुद्वारे में,
तुम्हारे धर्मों में ना हम पिसा करते
काश! हम गुलाब होते
कितने मशहूर होते,
गुरु, पैगम्बर, हर इंसान
हर मुलक में दिलबर हमारे,
और हम उनके होते,
धर्म के पहरे में हम नहीं आते,
हम हर महान महात्मा की श्रद्धांजलि होते,
और सभी को हम कबुल होते,
सुगम बडियाल❤
ਮੈਂ ਫ਼ੇਰ ਲੱਭਾਂਗੀ ਤੈਨੂੰ ਜੜਾਂਗੀ ਪ੍ਰੀਤ ਦੇ ਫਰੇਮ ਵਿੱਚ
ਸਮੇਂ ਦੀ ਚਾਪ ਵਿੱਚੋਂ ਕੁਝ ਪਲ ਉਧਾਰ ਲੈ ਕੇ
ਤੇਰੇ ਲਈ ਸਮਾਂ ਆਪਣਾ ਰੋਕ ਲਵਾਂਗੇ
ਖਿੱਚ ਧੂਹ ਕੇ ਜਾਂ ਆਪਣੀ ਅੱਖਾਂ ਪਿੱਛੇ ਬੰਦ ਕਰ ਕੇ
Sugam Badyal
Main Pher Labhangi Tenu
Jrangi Preet De Frame Vich
Samme Di Chaap Vichon
Kuzz Pal Udhaar Lae Ke
Tere Layi Samma Aapna
Rok Lawange
Khich Dhuh Ke Yaan
Aapni Akhaan Pichhe
Band Kar ke...
