Aankre ਆਂਕੜੇ

 ਆਂਕੜੇ ਹੀ ਵੱਧ ਰਹੇ ਹਨ

ਜੇ ਬੰਦੇ ਸਮਝੇ ਜਾਂਦੇ ਤਾਂ

ਦੇਸ਼ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਨਤੀਜੇ ਤੇ ਹੁੰਦਾ,

ਮਿਰਗੀ ਦਾ ਦੌਰਾ ਪਿਆ ਹੋਇਆ

ਜਿਵੇਂ ਸਰਕਾਰ ਨੂੰ,

ਕਿੰਨੀ ਕੁ ਗਲਤੀਆਂ ਗਿਣਾਵਾਂ ਆਪਣੀਆਂ,

ਇੱਕ ਮੂਰਖ ਹੁੰਦਾ ਤੇ ਇੱਕ ਚਵਲ

ਤੇ ਅਸੀਂ ਮੂਰਖ ਹਾਂ,

ਚਵਲ ਦੀ ਬਾਰ ਬਾਰ ਹਿਮਾਇਤ ਕਰਦੇ,

ਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੀ

ਹਿੱਕ ਨਾਲ ਲਾਉਂਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਾਂ,

ਬੋਤਲ ਦੀ ਖਾਤਰ ਜਾਂ ਪੰਜ ਸੌ ਦੇ ਨੋਟਾਂ ਨੇ

ਮੁਰਦੇ ਵੀ ਕਬਰਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਕੱਢ ਲਿਆਂਦੇ,

ਚਵਲ ਬੇਖੌਫ਼ ਕਾਲੇ ਟੂਣੇ ਜਿਹੇ ਕਰੇ,

ਲਾਸ਼ਾਂ ਨੂੰ ਜਿਹੜੇ ਵੋਟਾਂ ਵਿੱਚ

ਤੁਰਨਾ ਸਿਖਾ ਰਹੇ ਹਨ,

ਧਰਮ ਦੀ ਗਠੜੀ ਜਿਹੜੀ ਚੁੱਕੀ ਸੀ ਫਿਰਦਾ,

ਝੂਠ ਨਾਲ ਲਪੇਟ ਸੁੱਟਦਾ ਸੀ

ਗੈਸ ਦੇ ਗੋਲਿਆਂ ਜਿਵੇਂ ਸੜਕਾਂ ਉੱਤੇ,

ਹੁਣ ਤਾਂ ਉਹ ਵੀ ਐਕਸਪਾਇਰ ਗਈ ਹੋ,

ਸੁਧਰ ਜਾ ਸਰਕਾਰੇ! ਸੁਧਰ ਜਾ।

ਪਰ ਕੋਈ ਨੀ!

ਗੱਜਦਾ ਰਹੇ ਬੇਸ਼ੱਕ ਹੁਣ ਕਿੰਨਾ ਵੀ,

ਛੱਪਨ ਇੰਚੀ ਛਾਤੀ ਕਿੰਨੀ ਵੀ ਠੋਕਦਾ ਰਹਿ,

ਹੁਣ ਤਾਂ ਰਾਹ ਭੁੱਲ ਹੀ ਜਾ ਹਾਕਮਾ

ਸਾਡੇ ਦਿਲਾਂ ਅੰਦਰ ਵੜਨਾ ਈ ਨਹੀਂ।

ਸੁਗਮ ਬਡਿਆਲ

Zindagi ki Rasoi jaise

 

जिंदगी की रसोई में बहुत कुछ पक रहा है
यूँ समझों खाना ही है, बहु भोज,
एक डिश है जिंदगी,
मर्ज़ी है हमारी, कैसी भी बनाऊँ,
बहुत मसाले डालो तो कहीं जाकर
पकवान चटपटा बनता है,
मालूम है, ज़्यादा मसाला अच्छा भी नहीं
मगर बाद का अभी क्यों सोचना,

कभी तो ऐसा भी होता है
जो सब्जी मुझे पसंद नहीं
तो हम देखते भी नहीं तरफ़ उसके,
बहुत कहती है माँ हमें कि
ये हमारी सेहत के लिए अच्छी है,
मगर हमें सेहत से कहीं जयादा
मुंह का सवाद जो चाहिए,
फिर कभी जब तबियत खराब हो जाए
तो याद आती है अच्छे पोष्टिक खाने की,

ऐसी ही तो कहीं है जिंदगी,
सब अपने सवाद के हिसाब से हमें चाहिए,
फिर कभी उलझ जाए जिंदगी तो
हमें पीछे छुटी नापसंद बातें याद आती हैं,
काश! हम जिंदगी की उम्मीदों को
थोड़ा सा कम ही रखते,
जिंदगी हर तरह की लज़्ज़तों से भरी है,
फीका, मिर्च मसाला हर तरह से,
थोड़ा ख्याल किया करते
तो सेहत और जिंदगी थोड़ी संभाल लेते,

सुगम बडियाल