ਚੁੱਪੀਆਂ ਵੀ ਗੁੰਝਣ ਲੱਗ ਪੈਂਦੀਆਂ ਨੇ,
ਇਕ ਪੁਰਾਣੀ ਖੁਸ਼ਬੂ ਜਿਵੇਂ
ਦਿਲ ਦੇ ਕਿਵੇਂ ਵਿਚ ਵੱਸਣ ਲੱਗ ਪੈਂਦੀ ਏ।
ਰੁੱਖਾਂ ਦੀਆਂ ਟਹਿਣੀਆਂ ਵੀ
ਕਿਸੇ ਦੀ ਯਾਦ ਵਿਚ ਝੂਮਣ ਲੱਗਦੀਆਂ ਨੇ,
ਤੇ ਕਬੂਤਰ ਵਾਂਗ ਯਾਦਾਂ
ਅਸਮਾਨਾਂ ਚੋਂ ਓਲੰਘਣ ਲੱਗਦੀਆਂ ਨੇ।
ਚੰਨਣ ਵੀ ਨਰਮ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਏ,
ਸਾਵਣ ਦੇ ਬੂੰਦਾਂ ਵਾਂਗ ਲੱਗੇ
ਹਰ ਇਕ ਪਲ ਵਿਚ ਝਲਕ ਤੇਰੀ,
ਜਿਸ ਵੇਲੇ ਹਵਾਵਾਂ ਮਹਿਕਣ ਲੱਗਦੀਆਂ ਨੇ।
Sugam Badyal 🪻
No comments:
Post a Comment