ਮੈਂ ਦੁਨੀਆਂ ਲਈ ਉਹਨਾਂ ਵਰਗਾ 'ਆਪ' ਸਿਰਜਿਆ ਹੈ।
ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਲਈ ਸਿਰਫ਼ ਮੇਰੇ ਵਰਗਾ ਇੱਕਲਾ 'ਆਪ,
.
ਜਿੱਥੇ ਮੇਰੇ ਤੇ ਮੇਰੇ ਦਰਮਿਆਨ ਦੁਨੀਆਂ ਦਾ ਸ਼ੋਰ ਨਹੀਂ,
ਸੋਗ ਨਹੀਂ, ਹਾਸਾ ਨਹੀਂ, ਆਵਾਜ਼ ਨਹੀਂ ਹੈ,
.
ਮੈਂ ਹੀ ਹਾਂ, ਅਸੀਮ ਚੁੱਪ, ਕੋਈ ਲਫ਼ਜ਼ ਨਹੀਂ,
ਅਵਾਜ਼ ਨਹੀਂ, ਗੁੱਸਾ ਨਹੀਂ, ਹਾਸਾ ਨਹੀਂ, ਮਖੌਲ ਨਹੀਂ,
.
ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਬਾਰੇ ਕੋਈ ਸੋਚ ਜ਼ਿਹਨ ਦੇ ਕੋਲੋਂ ਨਹੀਂ ਗੁਜ਼ਰੇਗੀ, ਸਿਰਫ਼ ਇੱਕ ਮੈਂ, ਬੈਠੀ ਬਿਠਾਈ ਇੱਕ ਥਾਂ ਉੱਤੇ,
.
ਪੈਰ ਨਹੀਂ, ਕੋਈ ਖੰਭ ਨਹੀਂ, ਫ਼ੇਰ ਵੀ ਉੱਡ ਰਹੀਂ ਹਾਂ,
ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਹਨੇਰੇ ਵੱਲ ਕੋਈ ਲੋਅ ਵੱਧ ਰਹੀ ਹੈ,
.
ਸਿਰਫ਼ ਤਦੋਂ ਤੱਕ ਹੀ ਉਹ ਮੇਰੇ ਵੱਲ ਵਧੇਗੀ,
ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਵਿੱਚ ਹਾਂ,
.
ਦੁਨੀਆਂ, ਉਸ ਲਈ ਹਨੇਰ ਕੋਠੜੀ ਹੈ,
ਭਾਵੇਂ ਉਹ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਲੱਖਾਂ ਸੂਰਜਾਂ ਨਾਲ ਦਾ ਹੈ,
ਪਰ!
.
ਜਿੱਥੇ ਸ਼ਾਇਦ ਉਸ ਦਾ ਅਥਾਂਹ ਚਾਨਣ
ਦੁਨੀਆਂ ਦਾ ਕਾਲ ਨਿਗਲ ਲਏਗਾ,
.
ਮੇਰੀ ਇਕਾਗਰਤਾ ਭੰਗੀ ਜਾਵੇਗੀ,
ਆਪਣੇ 'ਆਪ' ਤੋਂ ਦੂਰ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹਾਂ।
ਸੁਗਮ ਬਡਿਆਲ🌻
No comments:
Post a Comment