ਇਹ ਜੱਗ ਮੈਨੂੰ ਸੱਭ ਮਿੱਠਾ ਲਾਗੇ,
ਸੁਣ ਬੁਰਾਈਆਂ ਦੂਸਰ ਕੀ,
ਦੇਖ ਰੀਤਾਂ ਲੋਕਾਂ ਕੀ ਫਿਰ,
ਇਹ ਜੱਗ ਜ਼ਾਹਿਰ ਲਾਗੇ,
ਦੇਸ ਪਰਾਇਆ ਨਾਨਕਾ,
ਚਾਰ ਦਿਨਾ ਕਾ ਬਾਗ,
ਖੇਡੀ ਮੈਂ ਰੱਜ ਕੇ,
ਜਬ ਲੂਹ ਲਾਗੀ ਫਿਰ,
ਦਿਆ ਦੋਸ਼ ਮਾਲਕ ਨੂੰ,
ਦੋ ਪਲ ਵੀ ਉਕਾ ਨਾਉ ਨਹੀ,
ਵਿਚ ਪਲੀਤ ਜਿੰਦੜੀਏ,
ਤੈਨੂੰ ਯਾਦ ਕੋਇ ਨਾ
ਤੇਰੇ ਸਿਰ ਵਾਲਾ ਸਾਂਈ,
ਗੁਜ਼ਰ ਰਹੀ ਜਿੰਦਗੀ,
ਵਿੱਚ ਹਲਾਤਾਂ ਮਾੜਿਆਂ,
ਤੈਨੂੰ ਹੁਣ ਵੀ ਨਾ ਸਮਝ ਆਈ,
ਆਪ ਨੂੰ ਕਹਾਵੈ ਅਕਲਵਾਨ,
ਇਹ ਛੋਡ ਝਗੜੇ ਚੁਗਲੀ,
ਦੋ ਪਲ ਲਈ ਨਾਂ ਗੁਰਾਂ ਕਾ,
ਫਿਰ ਓਹੀ ਜੱਗ ਮਿੱਠਾ,
ਜਿਸ ਦੇਸ ਅਵੱਲੈ ਤੈਂ ਜਾਣਾ,
ਸੁਗਮ ਬਡਿਆਲ
No comments:
Post a Comment