ਮਹਿਲਾਂ ਦੇ ਸ਼ੌਂਕ ਪਾਲੇ ਸੀ
ਆਪਣੀ ਝੁੱਗੀ ਨੂੰ ਨੀ ਅੱਗ ਲਾ ਕੇ
ਕਿਸਮਤਾਂ ਦੇ ਤਾਂ ਬਸ ਲਾਰੇ ਸੀ
ਨਾ ਰਹਿਣ ਦਿੱਤਾ ਮੈਂ ਆਪ ਨੂੰ
ਓਹਦੇ ਸਹਾਰੇ ਸੀ।
ਮੇਹਨਤਾਂ ਦਾ ਬੀ ਕੇਰਿਆ,
ਹਰ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਵਕਤ 'ਚ ਮੈਂ ਰਾਣੀ ਸੀ
ਕਿਉਂ ਜੋ ਸਿਰ ਤੇ ਹੱਥ ਓਹਦਾ ਸੀ
ਉਸ ਅਸਮਾਨੋਂ ਪਾਰ ਜੋ ਬੈਠਾ,
ਮੇਰਾ ਰਾਜਾ ਸੀ ਓਹ
ਸੁਗਮ ਬਡਿਆਲ
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
अगर हम गुलाब होते
काश! हम गुलाब होते तो कितने मशहूर होते किसी के बालों में, किसी के बागों में, किसी मसजिद में, तो कभी किसी मजहार पे सजे होते, . काश! हम गुलाब ...
-
ਚਾਰੇ ਪਾਸੇ ਸਨਾਟਾ, ਇੱਕ ਥਾਂ ਹੈ 'ਕੁਦਰਤ ਦੀ ਗੋਦ' ਜਿੱਥੇ ਸਾਹ ਮੇਰੇ 'ਚ ਵੀ ਅਵਾਜ਼ ਹੈ ਚਾਰ ਚੁਫ਼ੇਰੇ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਬਸ ਮੈਂ ਹਾਂ ਤੇ ਹੈ ਮੇਰਾ ਦਿਲ ਜੋ ਇਸ ...
-
ਪਿਛਲੀ ਕਹਾਣੀਆਂ ਨਈਂ ਕੋਈ ਪੜਦਾ ਚਹਿਕਦੇ ਰੁਤਬਿਆਂ ਦੀ ਗੱਲ ਨਾ ਕਰ, ਨਰਾਜ਼ਗੀ ਨਾਜ਼ੁਕ ਹੁੰਦੀ ਏ ਅੱਜਕੱਲ ਬੇਕਾਰ ਫਿਲਾਸਫੀਆਂ ਵਰਗੀ ਗੱਲ ਨਾ ਕਰ, ਭੁੱਖ ਰੁਤਬ...
-
ਇਸ਼ਕ ਜੇ ਡੂੰਘਾ ਹੋਵੇ, ਤਾਂ ਗੱਲਾਂ ਖਾਮੋਸ਼ ਹੁੰਦੀਆਂ ਨੇ, ਤੇ ਦਿਲ, ਨਜ਼ਰਾਂ ਦੀ ਝਿੱਲਮਿੱਲ ਵਿੱਚ ਲਫ਼ਜ਼ਾਂ ਤੋਂ ਵੱਧ ਇਜ਼ਹਾਰ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਸੁਗਮ
No comments:
Post a Comment