ਜ਼ੁਲਮ ਬਹੁਤ ਸੀ,
ਪਰ ਸਬਰ ਵੀ ਵਾਲ਼ਾ ਸੀ,
ਸੋਚਦੇ ਹੁੰਦੇ ਸੀ
'ਖਾਸ ਵਕਤ ਆਵੇਗਾ!
ਕਾਲੇ ਨੵੇਰੇ ਦੀ ਰਾਤ
ਸਵੇਰ ਨੂੰ ਛੁਪ ਜਾਣੀ
ਆਪੇ ਹੀ ਮਨੋਂ ਬਾਤ
ਗੁੰਦ ਲਈ ਸੀ ਮੈਂ,
ਕੀ ਪਤਾ ਸੀ ਕਿ ਰੱਬ
ਅੰਨ੍ਹਾ ਤਾਂ ਹੈ ਸੀ,
ਤੇ ਪਤਾ ਲੱਗਿਆ
ਬੋਲ਼ਾ ਵੀ ਹੈ।
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
अगर हम गुलाब होते
काश! हम गुलाब होते तो कितने मशहूर होते किसी के बालों में, किसी के बागों में, किसी मसजिद में, तो कभी किसी मजहार पे सजे होते, . काश! हम गुलाब ...
-
ਚਾਰੇ ਪਾਸੇ ਸਨਾਟਾ, ਇੱਕ ਥਾਂ ਹੈ 'ਕੁਦਰਤ ਦੀ ਗੋਦ' ਜਿੱਥੇ ਸਾਹ ਮੇਰੇ 'ਚ ਵੀ ਅਵਾਜ਼ ਹੈ ਚਾਰ ਚੁਫ਼ੇਰੇ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਬਸ ਮੈਂ ਹਾਂ ਤੇ ਹੈ ਮੇਰਾ ਦਿਲ ਜੋ ਇਸ ...
-
ਪਿਛਲੀ ਕਹਾਣੀਆਂ ਨਈਂ ਕੋਈ ਪੜਦਾ ਚਹਿਕਦੇ ਰੁਤਬਿਆਂ ਦੀ ਗੱਲ ਨਾ ਕਰ, ਨਰਾਜ਼ਗੀ ਨਾਜ਼ੁਕ ਹੁੰਦੀ ਏ ਅੱਜਕੱਲ ਬੇਕਾਰ ਫਿਲਾਸਫੀਆਂ ਵਰਗੀ ਗੱਲ ਨਾ ਕਰ, ਭੁੱਖ ਰੁਤਬ...
-
ਇਸ਼ਕ ਜੇ ਡੂੰਘਾ ਹੋਵੇ, ਤਾਂ ਗੱਲਾਂ ਖਾਮੋਸ਼ ਹੁੰਦੀਆਂ ਨੇ, ਤੇ ਦਿਲ, ਨਜ਼ਰਾਂ ਦੀ ਝਿੱਲਮਿੱਲ ਵਿੱਚ ਲਫ਼ਜ਼ਾਂ ਤੋਂ ਵੱਧ ਇਜ਼ਹਾਰ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਸੁਗਮ
No comments:
Post a Comment